onmogelijke combinatie

..een PvdA'er die het voor GeenStijl gaat opnemen? Tja, als een collega-(deel)raadslid aangifte tegen GeenStijl doet op nogal twijfelachtige gronden, en in het julinummer van 'Lokaal Bestuur', magazine voor PvdA-gemeenteraadsleden- een ingezonden briefje van mij staat waarom ik nou juist geen reden zie om verkrampt op GeenStijl te reageren, moet ik er op mijn weblog natuurlijk ook wel wat van melden.

Kort gezegd: GeenStijl doet zijn naam vaak behoorlijk eer aan. Veel testosteron. Wie ze aanpakken, is soms unfair, soms niet onbegrijpelijk. Vaak is de redactie virtuoos meedogenloos en de reacties uit den lande van wat minder niveau.
Een goed politicus, ook van de linkerzijde, zou zich niet voor GeenStijl uit de benen hoeven te maken. Doe je werk, beloof niet meer dan je kan waarmaken. Sta voor je overtuiging. Laat je niet compromitteren. Politiek is geen makkelijk vak en ik ben ook bepaald niet uitgeleerd. En je moet wel es wat incasseren, net zoals op het voetbalveld. **gaat even nagenieten dat Fernando Torres de matchwinnaar van vanavond was**

Gaat goed

Het zesde wijkbezoek alweer, en deze keer togen we naar Sassenheim-Oost. Vorig jaar een hoop gedoe rondom de actualisering van het bestemmingsplan aldaar, nu ging het meer om asociaal rijgedrag, boomwortels in de stoep, en speeltuinen. Het is een mooie wijk, ook al zijn de straatjes uit de jaren dertig en veertig niet meer goed berekend op de verkeersstromen van de 21e eeuw. We zagen een mooi mogelijkheid om een trapveldje te kunnen aanleggen op een verloren postzegeltje grasveld (gewoon maar doen, zou ik zeggen), we stonden enige tijd stil bij het tankstation aan de Lindenlaan en kregen daar acuut een demonstratie van een kleine verkeersopstopping omdat een voorbijganger acuut uit zijn auto sprong om de wethouder even de waarheid te zeggen (waartoe een kudde loslopende lokale politici al niet toe kan leiden).

Teruggekomen in het Trefpunt was het even heel rustig. Maar verveeld heb ik me zeker niet. De andere rondleiding door de Planetenbuurt was verhaald op koffie en koek om vooral het speeltuintje aan het Planetenplein te sparen van Homans vermeende saneringsdrang.
Dit kan nog een leuk debat worden na de zomer. Kijk je bij het vlekkenplan voor speeltuinen alleen naar afstanden, of ook naar het daadwerkelijk gebruik? De bewoonster, zelf landschapsarchitecte, die ik sprak wees op het hele netwerk dat jonge kinderen nu van plek tot plek in een veilige en verkeersluwe omgeving kunnen onderhouden, waar juist de nabijheid ervoor zorgt dat ouders ook gerust nog hun jonge kind zijn wereldje kunnen laten ontdekken. Net zoals het in onze jeugd nog kon.

vals spel?

Leiden en de light rail. Het blijft een ongelukkige combinatie. IS de variant van de Breestraat afgesrveerd, wordt voor de Hooigrachtroute de inspraakverordening met terugwerkende kracht veranderd. Verwachting: college zal er bij de Raad van State wel mee weg komen. Dit mag strikt juridisch wel zo zijn, maar het is wel de spelregels met terugwerkende kracht veranderen.
nu leer ik mijn kinderen dat je een spelletje best wel volgens je eigen regels mag gaan spelen. Sterker nog, dat bevordert ook de creativiteit in het afspraken maken MAAR: je doet dit VOORDAT het spel begint en alle deelnemers moeten het erover eens zijn.

Nu moet er rondom de Rijn-Gouwelijn in Leiden verdorie wel een beslissing worden genomen. Het centrum van de regio kan niet opereren, als zou de wereld buiten de stadswallen ophouden. Maar op deze manier schend je in mijn ogen wel een heel basaal democratisch vertrouwen. Ik ben bang, dat er meer stuk gaat dan dat het veranderen van de inspraakverordening met terugwerkende kracht aan bestuurlijke winst oplevert.

Tot hoever?

Pre-embryoselectie. Spiraaltje en morning-afterpil grijpen even diepgaand en ZONDER selectie in cellenklompjes van dezelfde grootte. En toch liggen ze in Den Haag rondom het embryoselectiedebat in de clinch. Weer een onhandige manoeuvre van een PvdA-politicus, nu van Jet Bussemaker. (gelukkig hebben we als PvdA er niet helemaal het patent op, aangezien staatssecretaris Huizinga van de CU toch ook wel stukken beter kan reageren op de analyse van Klaas de Vries over het OV).

Enige tijd terug waren we bij vrienden op bezoek. 1 van hen heeft een erfelijke progressieve ziekte. Hun dochter was geboren voordat dat bekend was. Ze hebben jaren erover gesproken, of ze nog een tweede kind wilden. Want ja, het is wel erfelijk, en wil je het risico lopen om het door te geven? Uiteindelijk hebben ze toch, onmdanks het risico, besloten voor een tweede kind te gaan, en het is nu een schattig jongetje van 1.

We hebben een heel leuke dag gehad. Ook chronische ziekten hoeven de lol niet te bederven. En ook als je weet dat er ellende op je te wachten staat, is het leven waard om geleefd te worden, en daar was die dag een heel mooi voorbeeld van.

Risico's kun je vermijden en je kunt ze accepteren. Mag je ervoor kiezen een kind niet te krijgen, als je weet wat er (waarschijnlijk) in het verschiet ligt? Tuurlijk, je kunt kiezen niet zwanger te worden. Aborteren: heb ik wel moeite mee, maar ik accepteer de wettelijke kaders daarvoor.

Anti-polio-injecties liggen in delen van de Bible Belt ook moeilijk, maar daarvan leggen we de rest van de Nederlandse bevolking ook niet op dat we die injecties niet uitdelen. Als een stel, vanwege erfelijke risico's hun toekomstige kinderen wil vrijwaren van voorzienbare ellende, dan mag dat wat mij betreft best op keuze tussen het ene klompje van 8 cellen dat geen kankergen heeft boven een ander klompje cellen dat dat wel heeft. Als een stel vanwege dezelfde risico's besluit om gewoon te accepteren wat hen als kind gegeven wordt, ook. Zware beslissingen, die letterlijk over leven en dood kunnen gaan. Maar wel een die juist daarom in het domein van je persoonlijke ethiek vallen.

Don Quichot als inspiratie

Het is wel eens inspirerender geweest om PvdA-raadslid te zijn. De peilingen laten al maanden lang voor de PvdA een somber beeld zien. Het gehannes in Den Haag, nu weer rondom embryo-selectie en de koersdiscussie van Mariette vs. Frans (richting SP dan wel richting GL/D66) bemoedigen ook al niet. Welke idealen stellen we nog tegenover de feiten?


Dezelfde vraag kwam vanmiddag ook voorbij in de voorstelling "Don Quichot, de man van La Mancha", in theater De Muze te Noordwijk. Een productie van Marleen van Leeuwen die die ruimte ook wel nodig had (Rosemarie: ik hoop dat jij ook tot die conclusie bent gekomen). Opnieuw een indrukwekkende rol van Marc Montagne als Don Quichot, leuke sidekicks van oude bekenden als Evelyn van Geest en Joep van der Zaal (Joep was Stach in Koning van Katoren), meermaals indrukwekkende solozang van Marte Tiel als de keukenmeid Aldonza, fysieke groepsscenes die voor een groep pubers ook nog wel best lastig zijn.

Een 'moeilijk' verhaal, met drie verhaallagen. De continue strijd tussen ideaal en feitelijke werkelijkheid: is hoe de wereld zich presenteert, de werkelijkheid, of wat jij ervan maakt en waarvoor jij wilt leven? Hoe sta je op voor / tegenover de Inquisitie? Ga je mee in de droom van een ander? Misschien moet je voor je idealen sterven, zonder idealen ben je in elk geval gedoemd te sterven.

Marleen: als de inspiratie niet uit Den Haag kan komen, dan blijkt-ie wel weer op te duiken uit de Boekhorstpolder. Dank daarvoor, je hebt met al je spelers weer eens laten zien dat je de Aanmoedigingsprijs 2007 volkomen terecht hebt ontvangen.

Commitment

Eindelijk, na veel agenda-gedoe, is afgelopen donderdag de woonvisie in de raad aangenomen. Na veel gevijf en gezes vooraf ging het debat zelf niet heel veel meer over het document zelf. Toch zijn we er ruim twee uur mee bezig geweest, en daarvan ben ik mede de oorzaak. Al eerder heb ik bericht over het tekort aan sociale woningen over de periode 2005-2009. Na de laatste bijstelling van de cijfers (Hooghkamer verschuift naar na 2010, dubbeltelling van de Jacoba van Beierenhof eruit) bedraagt het tekort over die periode 68 sociale wonigngen om tot een percentage sociale woningbouw van 30% te komen. Ik heb namens de PvdA een motie ingediend, dat de gemeente een inspanningsverplichting heeft om dit proberen op te lossen: ruimte te zoeken in bouwprojecten op niet al te lange termijn.
D66 en TriLokaal konden zich hierin vinden, maar van onze coalitiegenoten CDA en VVD kregen we uiteindelijk niet thuis. Die willen het alleen ‘van project tot project’ bekijken of er misschien-eventueel-potentieel ietsjepietsje sociale woningbouw bij kan, maar dan weet ik al wat er gebeurt. Per project gebeurt er niets of te weinig, en aan het eind moet je concluderen dat je het tekort toch niet ingelopen hebt. Gek he?
Natuurlijk kan ook de PvdA niet garanderen dat het tekort zal worden ingelopen, maar als je niet eens wil proberen, hoe serieus ben je nog in je verkiezingsbelofte? Voor mijzelf is het erg teleurstellend: best wel veel tijd in gestoken, met als enig resultaat munitie voor de campagne van 2010. Gelukkig hebben we wethouder Gerrit van der Meer nog, hopelijk kan hij van-project-tot-project dan toch nog gaan repareren waar de gemeenteraad in meerderheid koudwatervrees voor heeft.

In elkaars vaarwater

Met mij moet je niet gaan spelevaren over de Kaag. Elke keer dat ik dat tot nu toe gedaan heb, vanuit een bedrijfsuitje, fractie of werkbezoek: het is altijd grijs. En dan krijgen de vlakke polders, lage dijkjes en egale luchten toch iets van een wollen deken.
Maar bij het “werk”bezoek van zaterdagochtend was het ook gewoon gezellig. In drie sloepen met een wat ongelijke verdeling – de grootste was bijna leeg, de kleinste lag wel heel diep in het water- voeren college, ambtenaren, raadsleden en een breed vertegenwoordigde pers de plekken langs waar voor reacreatie en toerisme de komende jaren op de Kaag wel het een en ander kan gaan gebeuren Beetje dollen over Leo van Steijns debatbijdrage van donderdag in de raadsvergadering. Leo:“Ik heb een hele zware studieweek achter de rug. Dat was donderdag wel te merken.” Hans Goudsmit: “ Nou zo zien we je graag hoor, dat je ons tot drie keer toe gelijk geeft.” En als je drie sloepen in een sloot moet keren, zit je letterlijk in elkaars vaarwater. Voordeel: het geeft de blikjes frisdrank makkelijk door.

Maar wees gerust. We doen dan ook nog echt nuttige dingen van onze belastingcenten. Even ter plekke de zandsloot in ogenschouw nemen in verband met (illegale) ligplaatsen, de treurnis van het betonskelet van Residence de Leede aanschouwen (de investeerder is nl failliet), bij de Zwanburgerpolder stilstaan, vanwege een paar nieuwe ideeën van Bert Homan.

Zo wil Bert, op het uiterste puntje van de Zwanburgerpolder een aanlegplaats voor schepen van de bruine vloot, en ook een historisch werfje zien te realiseren. Dit zijn wel ideeen die we even moeten laten rijpen. Historische werfjes zijn wel “ romantisch”, maar historisch boten bouwen is ook gedoe met milieu-onvriendelijke stoffen. En een werf ligt er NOOIT netjes bij, hoe romantisch oude rommel soms ook is. Moet dat dan ook in het gebied dat tot de mooiste plekjes van Nederland is bekroond? Daarnaast is het aanleggen van grotere schepen in een polder waar je zelf ook alleen maar per pontje kan komen, ook niet heel logisch. De bruine vloot blijft vooral functioneren door de chartervaart: groepen van 15-40 personen voor 1 of meerdere dagen. Da's best een logistieke operatie, waar pontjes nooit echt handig in zijn. Mijn eerste onderbuikreactie is dan meer: probeer die platbodems bij Koudenhoorn aan te laten leggen.

Een ander punt waar ik wel warmer van wordt, is de realisatie van een uitkijkpunt vlak bij de oude Sassemse stortplaats. Lopend en fietsend kun je namelijk aan de westkant van de Kaag nauwelijks tot niet aan het water komen. Dit uitkijkpunt, niet veel meer dan een picknickplek met een pad ernaar toe, zou daaraan een beetje verandering kunnen brengen. Zeker ook omdat het een plek is waar ook vrij veel zeilwedstrijden langs komen.


Het uitkijkpunt in Google Maps


Het uitkijkpunt in ogenschouw

Een laatste leuk idee, die echt heel leuk kan worden, is een lunchroom bij de warmondse gemeentehaven, waar nu de postduivenvereniging zit, natuurlijk MET handhaving van de ernaast staande bomen. Bert, ik hoop alleen dat je de postduivenvereniging ZELF hierover ook al hebt gesproken...


mogelijk een lunchroom bij de gemeentehaven

A Dieu, Ton

Ton Heijligers: nog steeds herinner ik de heftige discussies over doortrekken van de Voorhoutse zuidelijke randweg naar de Leidsevaart. Zelden ben ik het met iemand zo grondig oneens geweest. Maar toch: met de gezamelijke lijst PvdA-D66 gingen we in 2002 als 'progressief alternatief' in Voorhout de verkiezingen in. Zowel D66 als PvdA kregen harde dreunen op de avond-van-Pim. Ton kwam niet in de gemeenteraad. Dat was een bittere pil voor hem. Maar desalniettemin hebben we in de steunfractie daarna vier jaar lang prettig samengewerkt. Intellectueel pur sang (wat wil je ook, als bibliothecaris), wilde witte haren, soms onhandig in zijn gebaren, maar ook Brabants genoeg voor een carnavalsoutfit. In 2005 gingen we politiek gezien weer onze eigen weg, omdat het niet mogelijk was gebleken over alle drie dorpen in de fusie tot een 'progressief Teylingen' te komen. Ton werd secretaris van D66 Teylingen. Noem ik mij sociaal-democraat, Ton was een sociaal Democraat. Was, inderdaad. Want Ton is plotseling afgelopen dinsdag op 67-jarige leeftijd overleden.

...

Ik was er inderdaad even stil van. Mijn gedachten gaan uit , natuurlijk, naar zijn partner, Lidwien. D66 zal nog moeilijk een even enthousiaste secretaris terug kunnen vinden. Ton, al zou ik nog zo graag het 100x met je eens en 101x met je oneens willen zijn, het is nog nauwelijks te bevatten dat dat nooit meer het geval zal zijn.


foto afkomstig van www.d66teylingen.nl