leesvoer voor onder de kerstboom

1) Essential SharePoint 2010. 'k Moet tussendoor toch ook mijn ICt-kennis bijhouden.
2) Het interview met Job Cohen in de Vrij Nederland. Maar pas nadat de kerstpuzzel van Jelmer Steenhuis af is.
3) Rob Wijnberg, 'En mijn tafelheer is Plato'. Zeg het vervolg op 'Nietzsche en Kant lezen de krant'.

En dat was 1.

Toch raar, ik ben meestal wel een teamplayer en op zoek naar de consensus. Maar donderdag heb ik voor het eerst in mijn politieke loopbaan in mijn eentje de partijlijn niet gevolgd. Betreft: een ingediende motie van treurnis tegen Wethouder van der Zon, in verband met zijn optreden in het dossier Ondernemersfonds. Over draagvalk, terugnemen van het voorstel en de bejegening van enkele insprekers in de commissie BFT. Leo van der Zon is best scherp aangepakt in het debat rondom de tarieven 2011. Daar heb ik ook geen enkele moeite mee en daar was ook wel enige aanleiding toe. Waar ik wel grote moeite mee had, is om dit ook gelijk in een motie tegen een persoon te willen neerleggen. Naar mijn mening grijp je naar het instrument motie tegen een persoon als de andere kanalen, en naast het informele vooral die via het publieke debat, zijn uitgeput. Dat is niet zo: ik zie nog zoveel ruimte.
Ik heb zelf in het verleden ook wel eens een motie van treurnis voorbereid, maar dat was in een veel zwaarder dossier (toen Trias zich een week na het roerige debat van 2004 omtrent de Agnes, waarbij het toenmalige college van Voorhout met alle portefeuilles wapperde). En ik ben er ten volste van overtuigd dat de verhoudingen tussen de college en raad, oppositie en coalitie, gezond moeten zijn om het debat op een goede manier te kunnen voeren. Het aannemen van deze motie zou daar absoluut niet aan hebben bijgedragen, ik vind een te zwaar middel om een signaal af te geven. En naar mijn inschatting ook uiteindelijk het tegenovergestelde effect hebben, namelijk dat de coalitie helemaal de rijen gaat sluiten en het debat doodvalt.

Ik heb donderdagavond lang getwijfeld hoe ik zou stemmen; loyaliteit aan het fractiestandpunt en hoe ik zelf vind hoe politiek/bestuurlijk met elkaar om te gaan streden om de voorrang. Uiteindelijk was de verwoording zoals Rose-Marie Keijzer (D66) het deed, ook mij uit het hart gegrepen en dat heeft de doorslag gegeven.

Ik heb in een stemverklaring ook aangegeven waarom ik ben afgeweken. En dat ik binnen de PvdA daarmee nog wat op te lossen heb, zij dan zo. Het was donderdag met voor of tegenstemmen bij deze motie toch het kiezen tussen twee alternatieven die ik beiden niet wilde, een verlies-verlies situatie, maar je bent als gemeenteraadslid nu eenmaal benoemd om je uit te spreken.

radeloos, reddeloos, redeloos?

Nee, zo erg is het niet. Maar Dig Ishta, befaamd sociaal-democratische campagneleider, lid van het partijbestuur en vorige week dinsdag op bezoek bij de PvdA-afdeling Teylingen, had ook niet het antwoord hoe het tegenzittende landelijk tij voor de PArtij van de Arbeid te keren. Ja, de peilingen zijn niet gunstig. Ja, Alexander, Femke en Emile staan meer in de picture dan Job. Ja, er zit spanning tussen de klassieke sociaal-democratische achterban en de hoger opgeleide sociaal-liberalen. Ja, PVV-stemmers zijn ook bij de PvdA weggelopen en we moeten ook voor een deel van hen een overtuigend verhaal hebben als we terug willen komen.

vlnr Dick van der Meer (secr), William Lengton (vz), gastspreker Dig Ishta, Johan Stins (penn.)

En ja, het gaat niet alleen om de inhoud. De inhoud kan je in de weg staan, als die te gedetailleerd en te genuanceerd en te veelomvattend is. Wij PvdA'ers houden van inhoud en van detail en van nuance. Surprise: het gaat ook om de vorm, en "we" moeten weer in vorm raken.

Toen moest Dig weer weg. Greenpeace-actievoerders uit een bezette bouwkraan bij een kolencentrale in aanbouw zien te bewegen. Oftewel: hoe een klein stukje landelijk nieuws je afdlelingsbijeenkomst weer aardig kan inkorten.

Toch heb ik er wel een goed gevoel aan over gehouden. Het was een open gesprek. Je kunt als landelijk partijbestuur ook verkrampt volhouden dat alles goed gaat. Maar je kunt je ook kwetsbaar opstellen, zakelijk benoemen wat tegenzit, en ook aangeven waarmee je worstelt. En die eerlijkheid zal ook in de politiek uiteindelijk wel het langste duren.

Vorm en inhoud

Donderdag jl mocht ik Willem de Jong waarnemen voor de commissie Bestuur, Financien en Toerisme. Een klein primeurtje: de eerste 'echte' commissievergadering op locatie. Werkbezoeken genoeg gehad, maar dit was wel nieuw. Het betrof het herindelingsvoorstel / grenscorrectie met Kaag en Braassem, en de vergadering vond plaats op Camping Spijkerboor aan de oostzijde van de Kagerplassen. De provincie heeft in het herindelingsontwerp gekozen om alle campings aan die kant van de Kaag aan Teylingen toe te delen. Dit is voor Kaag en Braassem wel een onplezierige verrassing geweest, zeker gezien het feit dat de voormalige gemeente Alkemade in het verleden haar oog had laten vallen op het gehele Lage Land. Het was te merken dat de sommige aanwezige politici nogal geirriteerd en blijkbaar zeer teleurgesteld waren. Zelfs een in mijn ogen nogal onschuldige opmerking van mijzelf om ervaringen rondom burgerparticipatie te delen werd ervaren als "zeer aanmatigend". Laat ik het maar opvatten als een compliment; mijn valkuil is immers, dat ik nog wel eens ' te diplomatiek' en te relativerend ben ;-) Voor de goede orde heb ik mijn excuses wel aangeboden dat ik het zeker niet aanmatigend bedoel.
In elk geval zouden alle campings onder 1 bestuur en beleid moeten vallen. Of dat Teylingen of Kaag en Braassem is, is daarbij van iets minder belang. Uiteindelijk waren de Teylinger fracties het er allemaal over eens dat we ons kunnen vinden in het herindelingsontwerp en de onderbouwing, niet omdat we zouden hebben 'gewonnen' , maar omdat dit de wens van de betrokken ondernemers en de (Teylinger) bewoners het beste weerspiegelt. Enige verschil van inzicht was of Teylingen de provincie wel of niet formeel van onze instemming in kennis zou stellen.
Wat ik uiteindelijk aan dit hele proces jammer vind, is dat van het begin af aan we vanuit de raad en griffie in Teylingen de contacten met de raad van Alkemade , later Kaag en Braassem hebben gezocht. Eerst om het gezamenlijk te organiseren, later uitnodigingen gestuurd voor wat Teylingen zelf organiseerde, en nooit daarop een positieve response. Mijn interesseert de vorm, formeel of informeel, daarin minder dan dat je elkaar op de inhoud zoekt. Immers, we hebben in de regio meer met elkaar gemeen dan dat we verschillen. Er zijn nog dossiers genoeg waar we appels moeten schillen, ik noem maar de Rijnlandroute, de rijn-Gouwelijn en de regionale woonruimteverdeling. Dat laatste is een dossier waar de gemeente Kaag en Braassem zelf ook de pijn voelt van het onder-2-beleidskaders vallen.