Wie A zegt, moet ook B zeggen.

Als ik de trombonerotonde die het Overbosch bedreigde in het debat van de raad van Teylingen inbreng, dat moet ik er zelf natuurlijk ook wat aan doen om het park behoudenswaardig te houden. Zo kon ik natuurlijk geen nee zeggen toen ik door de oprichters van de stichting 'Vrienden van het Overbosch' i.o. gevraagd werd om op de Kerstmarkt van Voorhout ook wat vierkante meters bospad aan de man te brengen. En dus niet alleen gezegd maar ook gedaan. Ongetwijfeld een licht klusje in vergelijking bij het spit- en snoeiwerk wat me komend jaar nog te wachten staat. Ik bereid me alvast mentaal voor.

Een boom opzetten over bomen

Omdat we door een bezorgde inwoonster van Voorhout aangesproken waren over de kap van 12 bomen in Voorhout en Sassenheim vanwege, "extreme overlast", ben ik vrijdag met Joost Koomen van D66 een rondje wezen fietsen. Van sommigen  is het duidelijk: ze groeien tot in en over de dakgoot, of leveren nogal wat last met hun vruchten, zoals deze Elzen aan de Muntzoom. Voor andere bomen is dat minder duidelijk. Joost en Joost gaan dus even broeden of we hier als raadsleden meer lijn in moeten / kunnen krijgen, en zo ja, hoe. Want eigenlijk zou bij de aanplant van een boom ook gerekend moeten worden met de ruimte die hij dertig jaar later of nog langer nodig heeft. En de disputen, weten wqe uit ervaring ook in Teylingen, tussen voor- en tegenstanders van het kappen van bepaalde bomen kunnen ook nbehoorlijk heftig zijn.

Maar goed, wat zo'n 25-30 jaar geleden is gebeurd, daar verander je natuurlijk nu weinig meer aan. Behalve met de kettingzaag...

elzen aan de Muntzoom te Voorhout

Hopelijk wordt het na de Kerst iets vrolijker

Het heeft niet mogen zijn, Marijke Haroun is bij ons uit de fractie gestapt. Voelt zwaar k*. Toch maar de scherven opvegen en vooruit kijken.

Een nieuwe liefde voor de minister

Mooier hoef je het zelf niet te op te schrijven en de foto's zijn ook nog eens een stuk beter dan van mijn eigen hand . Opening station Sassenheim, prima verslag van de Teyding, en een mooi gevalletje van waar je JAAAREN naar toe werkt en er uiteindelijk toch van komt.

soms doet het pijn

...na afloop, als je ongetraind maar uit goede wil een openingswedstrijdje panna speelt op het veldje aan de Berline in Sassenheim. Heel mooi cadeau van Woningstichting de Vooruitgang!
 Je geeft een paar assists, pakt je doelpuntje mee en wordt vierde van de acht. Vooral dankzij het voetbaltalent dat CDA-raadsleden Hans Keulen en Peter Scholten bezitten. Zocht de RvC van Ajax nog nieuwe kandidaten? Er zijn dus in Teylingen nog 2 die én gevoel voor de bal én gevoel voor bestuur hebben.


Youtube filmpje van Rose Marie Keijzer, onze coach

de tragiek van prof dr ir. Akkermans

Lodewijk doet het niet, al is-ie gevraagd, net als "drs Clavan". Lodewijk heeft nog te veel te doen en te leren in Amsterdam om voorzitter van de PvdA te worden. Nu was het niet drs. Clavan maar prof. dr. ir. Akkerman die altijd gevraagd werd, maar 'het' nooit werd. Nee, zelfs in het nationaal geheugen moet prof. dr. ir. Akkermans plaats maken voor drs. Clavan, beiden trouwens meesterlijke typetjes van Kees van Kooten in Keek op de Week.

Tragisch.

prof dr ir. Akkermans

drs. Clavan

framing, marketing en hoe kom je van een raar verhaal af

Voor mijn werk ben ik vandaag op het SAS Forum Nederland 2011 geweest. Veel nerdy techno stuff, waar de meeste geinteresseerden in Teylinger sociaaldemocratie weinig mee zullen hebben. En aangezien SAS op gebied van Business Intelligence ongeveer de Rolls Royce van de software is, ook niet iets dat lokale afdelingen van politieke partijen snel zullen inzetten. We kunnen ons geld beter gebruiken, voor rozen, ballonnen en theezakjes, om maar wat digibetisch analoog materiaal te noemen.

Toch heb ik wel de nodige zaken gehoord die ook van toepassing zijn op politiek, over de zeer snelle opmars van de social media, predictive analysis, maar ook over de magie van de mond-op-mond-reclame. Adverteren is zooo 1890, branding werkt pas echt als het tot een 'watercooler story' leidt, ofwel het verhaal dat je bij de koffieautomaat bij je collega's of op verjaardagen deelt. Want ondanks de nadruk die we in het doe-eens-normaal-man tijdperk graag zouden willen leggen op de inhoud van de boodschap, wat telt is wat mensen als betrouwbare bron achten: eerst intimi, dan kennissen, dan 'vreemden die op je lijken', en als verkopend bedrijf kom je op zijn best op de vierde plaats.
Aldus Steven van Belleghem, slotspreker van de dag en managing partner bij InSite consulting.

Tja, gegeven de in de basis vrij onschuldige kritiek van scheidend PvdA-voorzitter Liliane Ploumen op Job Cohen zullen de opmerkingen bij de koffie-automaat over de PvdA niet zo best zijn. Misschien is Job te beschaafd voor het niveau van het tweede-kamerdebat, misschien moet ook wel de PvdA weer meer gaan straatvechten.

De reactie van Myrthe Hilkens in De Wereld Draait Door vond ik wel moedig. Dat hebben we wel meer nodig.

Poedelprijs

Al anderhalve week na de algemene beschouwingen waarin Geert Wilders Job Cohen uitmaakte voor bedrijfspoedel en de premier toevoegde dat hij eens normaal moet doen. Nu heb ik er geen moeite mee dat je iemand voor schoothondje uitmaakt; ten slotte is dat een normale metafoor. Anders wordt het wanneer je dan ook uitgebreid gaat uitweiden in termen over tegen bomen plassen en niet eens de elementaire beleefdheden in acht neemt. Beschaving kent maar een dun laagje; en dit debat heeft weat mij betreft dan ookde poedelprijs voor parlementaire omgangsvormen

In sport zie je dit soort beleefdheidsrituelen vaak genoeg; de buiging op de judomat, het handenschudden bij voetbal. Ze zorgen er ook voor dat de confrontatie uiteindelijk ook 'veilig' genoeg blijft. Dat je ook naar een harde, faire strijd je tegenstander ook de volgende keer kunt opzoeken. In politiek moet dat ook. En dan gaat het niet om het spel maar soms letterlijk om mensenlevens. Dan moet je, ook als het verbaal hard tegen hard gaat" dat wel in respect doen. Misschien dat ik er daarom zo zwaar aan til en erover blijf nadenken.

Location:Thuis

naar buiten in de herfst

Woensdag vond er weer een regiocongres van Holland Rijnland plaats. Thema was dit jaar : " Tussen droom en daad" , om aan te geven dat na de jaren waarin de visie-ontwikkeling plaatsvond, het nu de tijd wordt om vooral actie te ondernemen. En waar de dichter Elsschot oorspronkelijk schreef:Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. is het niet alleen de wet of het praktisch bezwaar of zelfs de waan van de dag bij een willekeurig bestuurder. Alle drie de sprekers, Rene Paas als directeur Divosa, Tof Thissen, directeur van Kwaliteitsinstituut Nederlandse Gemeenten, en de stedenbouwkundige Riek Bakker, schetsten een beeld voor de komende jaren waarin het voor het lokaal bestuur vooral neerkomt op financiele creativiteit. . De instroom in de bijstand vanuit de WW loopt nu op, maar de hausse is nog niet geweest; decentralisatie vanuit het Rijk komt maar gedeeltelijk met ook extra financien; en ook hoe het nu precies verder gaat na ' de slag bij Ulft', oftewel het niet doorgang van het bestuursakkoord tussen de VNG en het Rijk, daarvan izjn de ocnsequenties nog niet heel duidelijk. Maar wat ze alle drie vooral aangaven was de noodzaak om naar buiten te gaan en vanaf buiten naar binnen te kijken: hoe blij worden mijn burgers van deze formulieren? Zijn we er vooral voor ons eigenproces of zijn we om oplossingen te vinden voor onze inwoners (en ondernemers)? Gaan we bij de pakken neer zitten wanneer we ons verlies moeten nemen,, of nemen we de gelegenheid te baat door bij medewerking aan Rijksplannen ook nog wat " leuks" voor onze eigen gemeente te regelen - zoals Riek Bakker over het dossier verlenging A4 bij Schiedam nu aanpakte.  Dat naar buiten gaan, dat kan in Teylingen ook nog echt wel beter. Ik ben blij dat in de laatste raadsvergadering de participatieladder als instrument nu is aangenomen;; een uitvleisel van een initiatiefvoorstel van de PVdA uit maart 2010. Maar lopende over de braderie hoor ik weer, dat in de gesprekken van wethouder Lambregts met de verenigingen die hun subsidie hebben verloren, er vooral gepraat werd over de ' voldongen feiten' en de opdracht die de raad aan de wethouder heeft opgelegd- ahum, wel iets dat de wethouder bijzonder graag door de raad opgelegd wilde krijgen. Weer wer bevestigd dat in de 'gesprekken' het college niet echt in gesprek ging, niet openstond voor de suggesties de zorgen en de vragen van de verenigingen. Jammer, echt gemiste kans. Op de braderie van de najaarsfeesten waren veel verenigingen al aardig 'creatief' om hun begrotingsperikelen met extra inkomsten te verlichten.: En dus hebben we maar veel lootjes gekocht, cavia's laten racen, aan quizzen meegedaan, de nieuwe sponsor-brommobiel van de kinderkookclub ' In de Voorhoutsche Pot" bewonderd, en aan de betrokken Teylingers beloofd dat ik ga meespitten bij het opknappen van het Overbosch. Dus weer een aanleiding om deze herfst ' naar buiten' te gaan. Echt mee-werken heeft uiteindelijk nog meer effect dan virtueel eigenaar worden van 2m2 bospad.- Maar wie zich ook op die manier wil verrijken: neem contact op met de betrokken Teylingers!

cement of betonplaten

IN de gemeenteraad is gisteren de herijking van het subsidiebeleid 'Back to Basics' vastgesteld. Het debat was in de breedte weinig verheffend. Toch nog aardig wat insprekers, maar ik betwijfel of de publieke tribune de lijn van de partijen goed heeft kunnen volgen. Moties en amendementen werden ingediend en bijna net zo snel weer van tafel gehaald. Wethouder Lambregts die stelt dat 'de deur altijd open' staat voor verenigingen, terwijl die verenigingen zelf een andere ervaring hebben en ze eigenlijk veel meer die deur uit zou moeten. De vraag, of  verenigingen niet te maken krijgen met uitholling van hun kader, bleef in het debat helaas onbeantwoord. Juist dat kader, de trainers, bestuursleden, vrijwilligers, is het cement van de samenleving.

Bij het agendapunt erna heb ik me erg kritisch uitgelaten over de financiele onderbouwing van de aanleg van een betonplaten fietspad langs de Oosthoutlaan. Op zich een comfortverbetering, maar het werd 'verkocht' doordat de onderhoudskosten naar beneden zouden gaan. Da's maar net de vraag. Ik had gevraagd om de business case; hoeveel zouden die kosten dan naar beneden gaan? Dit werd uiteindelijk een onvolledig en halfbakken verhaal, voor een uitgave van 166.000 euro zou het 5.000 euro per jaar besparen, zo werd ons van te voren gemaild. Meer niet er niet gemeld over de financien. . Daar koop ik niets voor. Wie wil er pas na meer dan 30 jaar zijn geld terug? En alle bedragen teruggerekend naar euro's van 2011 gooi je zelfs 72.000 euro weg.  Als ik dit in de raad neerleg, stelt wethouder van Velzen, dat ik natuurlijk de kostenstijgingen moet meerekenen. Toen werd ik wel boos: mij verwijten dat ik onvolledig ben op basis van gegevens die ikjuist van het college heb gevraagd. Da's gemakzuchtig en ergerlijk.

wil je zelf werken, mag het niet

'Back to Basics', de befaamde herorientatie op het subsidiebeleid van de gemeente Teylingen. Verenigingen moeten andere inkomstenbronnen aanboren dan gemeentelijke subsidie.  Discussie gaat de commissie Welzijn de 29e nog wel voeren, maar de eerste inconsequentie duikt al wel op. Basketbalvereniging The Forwodians had een bid voorbereid om met vrijwilligers sportzaal De Schans zelf te exploiteren. Mooi staaltje zelfwerkzaamheid, toch? Maar nee, de gemeente kiest voor de 'kennis en ervaring van de stichting StiWa'. Tja, gevalletje kansloos dus.  En als de gemeente dat gelijk gezegd had, had dat de Forwodians  een hoop werk voor niets gescheeld. Da's nog eens regievoering.

brokstukken

Als je een tijdje off line aan het bergwandelen bent en daarmee niet je dagelijkse shot nieuws haalt - als cafeinejunk hadden we natuurlijk  wel de cafetiere op het campingazstel staan- dan mis je soms de helft van wat er gebeurt. Schandaal met News of the world? Italië doet het ook op z'n Grieks? Een verzopen Voorhout? Pas achteraf krijg je het mee.

De aanslagen in Noorwegen druppelden ook bij brokjes binnen. Als prelude die op de regeringsgebouwen in Oslo, later die van Utoya. En weer: een loner van tussen de 20 en de 40. Die de 'verraders uit eigen kring' nog veel harder wilt aanpakken dan de Islam zelf. En dus eindigt het leven van bijna 70 idealistische, bevlogen jongeren die hun vakantie wilden gebruiken voor ontmoeting van gelijkgezinden, voor debat, disco, workshops over ecologie. Letterlijk kinderen van de rekening. Ik kan er kwaad om worden, en bezorgd. We zagen in Nederland zelf ook al dat 'we' niet 'veilig' zijn, om Apeldoorn en Alphen er maar even bij te halen. Dat was beiden wel zonder de politieke lading, maar wat als eenzelfde soort idioot als in Noorwegen ook de Jonge Socialisten, het CDJA of de jeugdafdeling van welke partij dan ook een bepaalde vermeende verantwoordelijkheid -hoe ridicuul ook-  in bloed wil laten betalen? En niet alleen Glenn Beck trekt de idiote vergelijking tussen Utoya en de Hitlerjugend (pikant: de Bosdton Tea Party organiseert ook zomerkampen!), in Nederland is een Martin Bosma als PVV-"ideoloog" ook bezig sociaal-democratie en nationaal-socialisme op 1 lijn te zetten.. Je zult er maar in geloven in plaats van de klinkklare onzin ervan te zien.

Gedachten die bij mij verder los komen:
- Moedig, zoals de Noorse premier Jens Stoltenberg als antwoord op de aanslag van een would-be tempelier voor meer democratie en meer openheid pleit.
- ook een open, tolerante samenleving kan niet zonder een voldoende gefinancierd handhavingsapparaat.
- dit gaat inderdaad 60 jaar effect hebben op de Noorse politiek. als was het alleen maar omdat er tussen de 600 overlevenden van Utoya vast een aantal in hun toekomst 'ministeriabel' zullen zijn, die aan den lijve ervaren hebben in de periode waarin je denken het meest gevormd wordt, wat het is om vanwege je idealen en standpunten te moeten rennen voor je leven en daarin  je vrienden te verliezen
- in Nederland gaat het vervolgens weer over hoe welke politicus welke andere politicus becommentarieert. Zucht. Ik heb in de vakantie Joris Luyendijks essay over Nieuwspoort gelezen: "Je hebt het niet van mij, maar..."over het cultuurtje tussen journalisten, kamerleden, lobbyisten en voorlichters en hoe dat zichzelf in stand houdt. Ontnuchterend, maar blijkbaar al te waar.
- kijk ook eens naar de vele verhalen en foto's die van de slachtoffers op Utoya worden gepubliceerd, en hoe dat in brokken is gevallen. Laat onze aandacht naar hen uitgaan in plaats van naar 1500 pagina's "manifest" over een zogenaamd bedreigd Europa.

het einde

Nee, ik kondig niet mijn afscheid aan, zoals Angela van Bruggen (TriLokaal) bij de laatste raadsvergadering. Het is even zo'n momentje dat ik er even goed van kan genieten, zo tussen de kiwi en het olijfboompje in de tuin in. Tevreden mens, nu het met mogelijk is in de avondschemering met WiFi gewoon buiten een stukje weg te tikken. Met tevredenheid, dat het ontwerp van de turborotonde bij het Overbosch terug lijkt te zijn gebracht tot normale proporties -maar we moeten het definitieve ontwerp nog wel zien!

Het politieke jaar is zo goed als voorbij. Woensdag nog een functioneringsgesprek met het bestuur -de eerste in 11 jaar zowaaar. Het huiswerk rondom de aannemer aan de Herenweg in Warmond heeft er wel toe geleid dat we als PvdA-fractiee met de eerste herzieining van het bestemmingsplan kom Warmond konden instemmen.Het bestemmingsplan Hooghkamer is, 10 jaar na de oorspronkelijke planning, aangenomen. Zelfs het eerste krediet ter voorbereiding van de aanleg van de noordelijke randweg heeft de gemeenteraad, wij incluis, ja op gezegd.

Politiek wel  onweer aan de horizon - De behandeling van de bezuinigingen op het welzijnsprogramma eind augustus gaat best een hele pittige worden - mentaal bereid ik me als voorzitter er al wel op voor. Vooral voor de binnen- en buitensportverenigingen is de rek er al wel uit. En wat het CDA en de VVD als creatieve alternatieve inkomstenbronnen denken aan te boren: dat wordt al lang toegepast.

Maar vooralsnog: even genieten van het nu, een zomeravond zoals je er maar weinig van hebt in Nederland, en waarvan ik er veel te veel van moet laten lopen omdat ik in 1 of ander vergaderzaaltje wordt verwacht.

laatste huiswerk

in de betrekkelijkheid van de landelijke politiek - afschaffing van niet alleen de multiculturele samenleving, maar zelfs van de culturele samenleving- hebben we ook in Teylingen weer de algemene beschouwingen rondom de kadernota gehad. Veel debat was er niet. De VVD rekent wel heel erg op de creativiteit van de Teylinger samenleving om het terugtrekken van de gemeente op te vangen. Op zich is er niets mis met een beroep doen op creativiteit - het feit dat bij het uitdelen van vrijkaartjes voor de Efteling aan de voedselbank spontaan de Teylinger ondernemers ook hun bijdrage leveren, is daar een voorbeeld van. Maar tot hoever gaat de rek? Dinsdag aanstaande hebben we een 'hoorzitting' om te horen hoe de verenigingen die hun volledige subsidie verliezen  -en dat zijn ze bijna allemaal die een gemeentelijke bijdrage kregen- dat denken op te vangen.

Daarnaast vooral op gebied van ruimte het een zware cyclus. Ik heb bij de uitgangspunten voor de structuurvisie vooral gepleit voor de openheid van het landschap. Bij het bestemmingsplan Hooghkamer zijn er nog wat kleine zaken bijgesteld, en rest voor onze fractie nog de vraag, of we kunnen instemmen met een wijzigingsbevoegdheid die het aantal geplande woningen in deze nieuwe woonwijk zal oprekken van 848 naar maximaal 900 woningen. Het aantal voordeuren is op zich minder interessant dan het aantal Teylingers dat daarin een warm thuis mag ivnden, maar wel betekent meer huishoudens op dezelfde hectare meer parkeerdruk, minder ruimte voor groen.

Nog een puntje wat we komende donderdag in de laatste raadsvergadering voor het reces moeten afhechten: de 1e herzieining van het bestemmingsplan kom Warmond. Ik ben nog wat zaken aan het uitzoeken om het legaliseren van een aannemer aan de Herenweg, waarbij het notoire 'Groene boekje' van de VNG over de afstand die moet worden aangehouden tussen woningen en bedrijvigheid weer eens om de hoek komt kijken.

Het gevoel, dat het hier ten opzichte van de landelijke politiek maar om kleine zaken gaat, doet me wel relativeren. Ach, maar wie het kleine niet eert...

boek dicht?

Nog vier weken totaan het reces... maar vandaag nog even opladen voor een paar zware avonden in de komende
Deze week alleen al: ma. commisie welzijn voorzitten - di. commissie Ruimte met drie grote bestemmingsplannen en kaderstellende discussie voor de structuurvisie Teylingen - presidium - commissie bestuur, toerisme en financien voor Willem waarnemen (Willem de Jong  is een aantal weken aan de wandel)  - eerste deel gemeenteraad voorzitten - behandeling kadernota. En dan skip ik nog een bezoekje aan Den Haag in verband met het herindelingsvoorstel met Kaag en Braassem.

De Kadernota. Op Welzijnsgebied zijn de vooruitzichten heel somber. 'Back to basics' heet het onderliggende stuk. De meeste vereniginingen gaan terug naar 0 euro subsidie. Alleen maatschappelijke dienstverlening blijft over, en die verenigingen die op basis van contracten over onderhoudsbijdragen dan wel over bijdragen aan de financiering van onroerend goed houden die. En de zwemverenigingen houden nog iets over

Voor de bibliotheken wordt het helemaal erg. De bibliotheek Bollenstreek krijgt nu ongeveer 8,5 ton subsidie. Dit is ook het allergrootste deel van de inkomsten.  260.000 euro zijn ze voor Teylingen al kwijt aan vaste lasten waar geen invloed op uit te oefenen is: softwarelicenties en de vaste bijdrage per inwoner (dus niet per lid: per inwoner) aan de provinciale bibliotheekcentrale. De gemeente gaat nu uit van drie ton bezuinigen: de helft van het resterende bedrag.  Maar dat betekent wel het einde van de filialen Warmond en Voorhout, zo rekenden Paul van Riet en Hans Portengen van de bibliotheek ons in de laatste fractievergadering voor. De bibliotheek in Voorhout is op de huidige locatie sowieso nauwelijks te handhaven wegens de hoge huurkosten (verhuurder: gemeente Teylingen!) als er geen geld BIJ komt. En daarmee komen deze bezuinigingen wel in een ander perspectief  te staan: hoe effectief is het om drie ton te bezuinigen als je aan de andere kant ongeveer de helft van dat bedrag weer gaat missen aan huurinkomsten?

We hoeven nog donderdagavond  niet definitief te besluiten, maar het gaat wel nog een hele lastige puzzel worden.

In de torteltuin

 Aardig wat Teylingers verzameld in het Overbosch

Vrijdagavond 20 mei, de 100e geboortedag van Annie M.G. Schmidt. In het Overbosch verzamelt zich een aardige verzameling (mij) bekende Voorhouters. Betrokken Teylingers, Scouting Boerhaavegroep, ik herken de nodige requisieten van De Speelkring. Ze zijn niet zozeer bijeen om Annie te eren (wat natuurlijk wel terecht zou zijn: ze is tenslotte bijna onderdeel van de Nederlandse volksaard geworden), maar omdat haar beroemdste jeugdboek opeens wel heel toepasselijk was.  Er wordt een esdoorn geplant op de plek, waar het midden van een rotonde zou komen. Piet van der Hulst had samen met een aantal leerlingen met rood-wit afzetlint de contouren aangegeven van het groen dat zou kunnen verdwijnen. Mary van Kesteren las voor uit -hoe toepasselijk- ' Pluk van de Petteflet' , en wel het stuk waarin de Parkmeester toelicht hoe hij de torteltuin gaat betegelen. "Kijk, zei hij, Hier is een vieze waterplas, die wordt volgegoten met beton. En daar omheen komen allemaal tegels. Al die bomen worden omgehakt en het wordt een heel groot tegelplein. Hier...,' en hij wees met z'n duim Hier komt een parkeerterreintje, ook van tegels. en hier komt een grindpad."

 Mary van Kesteren leest voor over de torteltuin

In Pluk van de Petteflet komt het - na lange omzwervingen- uiteindelijk goed met de torteltuin. Maar niet nadat iedereen volkomen kind geworden is door het eten van hasselbramen.
Na het planten van de boom was er nog een rondleiding voor belangstelling, en een klein hapje en een drankje. Waarbij een enkele geboren Voorhouter met een grote grijns ook nog herinneringen ophaalde aan de eerste torteltjes/vriendinnetjes die naar het Overbosch werden meegetroond.

 De esdoorn is geplant

Er is behoorlijk wat creativi-tijd gestoken in dit spandoek

Hopelijk hebben we geen hasselbramen nodig om de lokale en provinciale politiek ervan te overtuigen dat een forse kap in het Overbosch voor meer doorstroming op de N444 een onzalige ontwikkeling is. Ik heb inmiddels antwoord op de schriftelijke vragen die ik aan het college van Teylingen heb gesteld. Het college lijkt de goede kant op te bewegen, maar gerust ben ik er nog niet op. Ik heb inmiddels ook aandacht gevraagd bij de PvdA-fractie in de Provinciale Staten van Zuid-Holland, hoe zij tegen deze plannen aankijken. Immers, waar de provinciale PvdA zich voor het ene ommetjesgebied keihard maakt, mag ze dat natuurlijk voor het andere ook doen.

wat we echt over immigratie kunnen leren

onderweg van toronto naar montreal, na een familiebezoek komt nu het business deel van mijn tripje naar Canada. Vanochtend meegegaan met mijn nicht naar de grace anglican church in Markham. M arkham is ongeveer voor Toronto wat Voorhout voor Leiden is, en dan alles een factor twintig groter.300.000 inwoners en een Main street die daarentegen wel iets van de Herenstraat had.En tussen de nieuwe woningen ook nog oude boerderijen en goed geconserveerde woningen uit eind 19e eeuw, waar ze erg trots op zijn.  En dan niet blank, maar vooral heel erg gemixt:van oorsprong veel Mennonieten uit Duitsland,  jamaicaans, chinees, koreaans, italiaans, een scheutje Nederlanders.

Grace church is erg bezig met het verwelkomen van nieuwe inwoners. De pastor is er speciaal voor aangesteld. Maar dat doet Grace church ook niet alleen: vanwege de vele nationaliteiten merken de religieuze instellingen dat ze met elkaar meer gemeen hebben tov de 'wereldse' wereld dan dat ze onderscheidt. Dat is wel een hele knappe stap voor een reikwijdte van Orthodox-Macedonisch, Boeddistisch, anglicaans, presbyteraans, en... islamitisch. In Markham kan het bladgoud van de Oekrainers schitteren naast de shopping mall, en kijkt niemand op van een minaretje. Zo kan grootschalige immigratie dus ook.

beknopt

De Betrokken Teylingers gaan vrijdag 20 mei een boom planten in Overbosch. Leidsch Dagblad citeert mijn schuiftrompet-turborotonde. Treffende beeldspraak loont.

Provincie Zuid-Holland schrapt de Rijn-Gouwelijn West. Zal dat ook kunnen resulteren in een lagere bijdrage aan het Regionaal Investeringsfonds voor Teylingen?

Schriftelijke vraqgen gesteld over 10 speeltuintjes die worden opgeheven in Voorhout en Sassenheim en over het bestuursaccoord tussen de VNG en de Rijksoverheid.

Past allemaal net niet in 140 karakters. Nu ook nog de timing goed krijgen en het wordt nog wat met twitter en mij.

Boven de partijen

Een paar dagen de hei op, en ik neem mee... 'Grijs verleden' van Chris van der Heijden en 'Politiek voor de leek' van Mei Li Vos. Twee boeken, die toevallig later die week heel dicht bij elkaar kwamen. 'Grijs verleden' is een boek uit 2001 dat liet zien dat er vee lnuances tussen goed en kwaad, in de Tweede Wereldoorlog lagen. 'Politiek voor de leek' is Mei Li Vos haar verslag van vier jaar Tweede-Kamerlidmaatschap, waarin ze beschrijft hoe ze vanuit een inhoudelijke passie voor de PvdA het parlement in rolt. Alice in het Wonderland van het voormalig ministerie van Kolonien.

Mei Li publiceerde 3 mei ook een opiniestuk in Trouw, waarin ze PVV-ideoloog Martin Bosma "vriendelijk" verzoekt bij de 4-mei herdenking weg te blijven. Hetzelfde links-liberale vuur dat ik in haar boek herken, brandt ook daar tussen de regels. Handig? Nee, omdat Mei Li daarmee weer vol het frame in vliegt van de PVV-WO2 vergelijking. Wel uitgelokt, omdat Martin Bosma, met twee subtiele haakjes, 4 mei als herdenking van de slachtoffers van het (nationaal-)socialisme ziet.

Toch, het boek van Van der Heijden laat wel zien dat we de geschiedenis wel moeten proberen te bekijken met de kennis van toen, en niet met die van nu. In de jaren twintig en dertig was de 'burgerlijke' democratie met algemeen kiesrecht nog een heel jong fenomeen, dat zeker niet door iedereen als 'goed' werd geacht. Tussen zwart en wit stikt het van de grijstinten. De autoritaire trekjes van communisten en fascisten kennen dezelfde bronnen en ook een fors aantal overstekers: Mussolini zelf is extreem-links begonnen. Zeker in de uiterlijke verschijningsvorm hebben de 'bruinen' ook veel geleend van de 'roden'. Maar dat maakt Bosma's conclusie dat het dus hetzelfde is niet minder flauwekul. En niet minder ergerlijk, omdat het categorisch over 1 kam scheren van mensen op grond van het vakje waarin je ze ophokt nu net iets is waar de 4-meiherdenking nu juist zo voor waarschuwt. Bosma stampt ook wel fanatiek op de tenen van de gemiddelde sociaal-democraat en miskent hij ook de offers die overtuigde sociaal-democraten hebben gebracht in de strijd tegen het nationaal-socialisme.

Vos haar pleidooi aan Bosma om meer prudentie in acht te nemen, is er ook wel een die ik met mijn hart onderschrijf. Mijn verstand zegt: Laat je niet verleiden tot terugschoppen. Negeer het omdat je je niet laat raken. Laten we vooral aantonen dat geloof in de principes van democratie en rechtsstaat ons sinds 1945 ons een langdurige vrede hebben gegeven. Dat het gewauwel van Bosma daar niets aan af kan doen.

En toch: zouden Martin en Mei Li niet in 2012 naast elkaar kunnen staan bij de 4-mei herdenking? Dat zou pas echt getuigen van democratische volwassenheid.

what's in a name

Van mijn lief onlangs een leuk boek gekregen: "dus ik ben". Van mijn favoriete Nederlandse jongehonden-filosoof-eindredacteur Rob Wijnberg en Stine Jensen. Niet alleen, ik denk dus ik ben, maar ook onder andere: ik voel dus ik ben; ik doe dus ik ben, en ook ik heet, dus ik ben.
Wat bepaalt nu je identiteit? Op z'n Shakepspeariaans: to be or not to be, of -ook van hem: what's in a name?

Sons heel wat. Gisteren in de commissie Ruimte gesproken over de centralisatie van de milieustraat, oftewel die van Sassenheim definitief dicht, en alles naar Voorhout. We zitten als PvdA al jaren op de lijn dat we kritisch volgen. Gisteren stond de startnotitie van de realisatie hiervan op de agenda. Ach, het heet een startnotitie dus we kunnen wel gaan beginnen. Zo zou je dat naief kunnen redeneren.

Nu hoort een startnotitie het begin van een traject aan te duiden: scope, aanpak, planning, dat soort zaken. Zodat je als raadslid weet waar de nodige ambtelijke tijd in gestoken gaat worden en welke keuzen worden voorbereid. Maar het document dat als "startnotiti"' werd gepresenteerd, bevat al een behoorlijk aantal uitspraken over waartoe de gemeente dient te beslissen: onder andere sluiting van de milieustraat in Sassenheim, uitplaatsing van de brandweerkazerne. Onduidelijk is, of dat nu alleen ter bewustwording in het stuk genoemd is, of dat met het aannemen van deze , ahum, "startnotitie" de gemeenteraad deze beslissingen ook al in principe neemt. Ik heb gisteren twee keer de vraag daartoe gesteld, en twee keer geen antwoord gekregen. Alleen dat Wethouder van der Zon geenszins van plan is de , ahum, "startnotitie" terug te nemen om er een startnotitie van te maken.

Daarin zitten toch een aantal onzekerheden met mogelijk veel invloed. Als je uitgaat van realisatie van 1 milieustraat/gemeentewerf binnen twee jaar, en de brandweer moet daarvoor weg, dan moet-ie ook op korte termijn vertrokken zijn. Als daar extra kosten voor moeten worden gemaakt, dan moet dat ook aan het project worden toegerekend. Wel zo eerlijk, toch? Als de brandweer nou toch op hele korte termijn zelf vertrekt, is het een ander verhaal. Maar daarvoor is nog geen enkel concreet plan naar de gemeenteraad gestuurd. Enkel een leuk ideetje daartoe van decregionale brandweer aangekondigd. - mijn ervaring is, dat 'leuke ideetjes eerder 5-10 jaar nodig hebben om werkelijkheid te worden dan 2.

Daarnaast zijn ten opzichte van het afvalstoffenbeleidsplan nu al de geraamde kosten voor centralisatie met bijna 25% gestegen, van 1,6 miljoen naar bijna 2. Ik kan het als raadslid aan de Sassenheimers wel uitleggen dat ze voor hun grof vuil iets verder moeten rijden, als dat hun hun afvalstoffenheffing verlaagt. Maar het gaat nu al snel richting het omslagpunt. Ik kan het niet uitleggen als ze ook nog meer zouden moeten gaan betalen. Maar nee, over de financiele uitwerking (de business case) stelt het raadsvoorstel alleen maar dat het zo moeilijk is om hem te maken, zonder een verklaring waarom dan of wat er nog voor nodig is om die business case op te stellen.

Kortom, zou u ja zeggen tegen een voorstel dat niet is wat het zegt te zijn, en 2 ton ter voorbereiding uitgeven aan iets waarvan nog niet duidelijk is gemaakt of het ons Teylingers meer oplevert dan het ons gaat kosten? Ik zal in elk geval mijn eigen PvdA-fractie adviseren dat de komende raadsvergadering niet te doen.

Triest.

Voor wat er vorige week zaterdag in Alphen aan de Rijn in de Ridderhof is gebeurd, zijn weinig woorden. Mijn blog van bijna 2 jaar geleden over de aanslag in Apeldoorn is nog even actueel. We moeten blijven omzien naar elkaar, ook naar de stille 'loners' en binnenvetters. Blijft natuurlijk wel merkwaardig dat een jongen met -naar blijkt- langjarige psychische problemen over een wapenvergunning kan beschikken.

Toch zit er nog wel extra dimensie aan. Het boodschapjes doen in het buurtcentrum op de zaterdagochtend is misschien wel het meest huiselijke of veilige wat je kan doen, op thuisblijven na. We hebben het niet over gevaarlijke reizen, burgeroorlog in een ver land, paniek bij massale bijeenkomsten, criminele afrekeningen in het milieu, relatieproblemen, onveilige buurten in de grote stad. Dat maakt het bijna net zo traumatisch als de Bijlmerramp -valt er een vrachtvliegtuig op de avonddis. Kortom: zelfs de omgeving die het meest niets-aan-de-hand lijkt, is niet altijd veilig. Wat in Finland en Duitsland kan, kan ook in Nederland. Wat in Alphen kan, zou net zo goed in Teylingen kunnen **klopt op massief beukenhouten tafel**.
Maar herhaald mijn slotzin van 2009: laat de angst jou niet regeren.
.

broertje van...

De vraag die ik de afgelopen twee weken het meest heb gekregen, is : "Ben jij toevallig vamilie van Ruth Peetoom?" Dat krijg je met zo'n weinig voorkomende achternaam. Ja, Ruth is mijn oudste zus. En ik ben met mijn keuze voor de PvdA wel de 'afvallige' binnen de familie. Maar bij de kerstdiners is het geen enkel probleem.
Wel is , omdat ik er nu relatief dichtbij sta, duidelijk dat de gemiddelde krant of opinieblad in Nederland toch wel aardig wat uit zijn duim weet te zuigen. Ze legt een bom onder het kabinet (ahum, elke zweem van terrorisme is mijn zus vreemd), ze is een relibabe (op haar 16e wel een echte bakvis) , haar rode pakje op het CDA-congres had een diepere betekenis (ze is sociaal bewogen maar toch echt geen socialist of sociaal-democraat - jammer genoeg...)

Ruth is vooral gevraagd zich voor de voorzitterspost te kandideren omdat ze al zo'n vijfentwintig jaar binnen CDJA en CDA actief is, de nodige klussen in en voor het partijbestuur gedaan heeft, en daarmee binnen het CDA-kader heel veel vertrouwen geniet. Ze heeft er behoorlijk over moeten nadenken of ze zich beschikbaar zou stellen, maar voor een protestantse dominee is het begrip 'roeping' natuurlijk niet zo vreemd.
Ruth krijgt, zacht gezegd, een aardige uitdaging. Ze krijgt met Maxime Verhagen en Sybrand van Haerma Buma natuurlijk wel twee collega-partijleden waar ze inhoudelijk nog wel de nodige appeltje mee zal schillen. Maar ik houd me voor elke appeltaart aanbevolen - vooral met vanillesaus of kaneelijs.

Vakwerk

Het was al weer enige tijd geleden dat we namens de partij een werkbezoek gebracht hadden aan het Teylingen College. Vanmiddag mochten we op herhaling. Weer een indrukwekkend en overtuigend bewijs, dat je met je handen ook een even mooi vak kunt leren als met je hoofd. Locatiedirecteur Ton de Groot sprak trots over het feit dat het Teylingen College, in tegenstelling tot veel VMBO-scholen, nog steeds groeit. Maar hij is ook (te) bescheiden over zijn succesfactoren: veel structuur, veel aandacht voor sport (want de jongens moeten hun energie toch ook kwijt), veel netwerken met ROC en bedrijven, ervaren docenten, meer aandacht voor de diepte dan voor de breedte van het vak, ook aan het werk voor de Teylinger gemeenschap. Zo klust de sectie Hout een rokersafdak in elkaar voor Rugbyvereniging The Bassets. Daarnaast dagen ze hogescholen uit in zuinigheidsraces. E veel aandacht voor continue vernieuwing in het onderwijs. Met succes, want zels in tijden van recessie kunnen ze hun leerlingen bij stages goed wegzetten. a nog het concept van 'technomavo': wel een diploma VMBO-T, maar wel degelijk extra met je handen werken. Kortom, we hebben echt wel goud binnen de gemeentegrens

Willem de Jong, fractievoorzitter, te gast in het lokaal van Consumptief bakken

In de les aan het werk aan vernieuwend transport, onder andere mogelijk gemaakt door Shell

Constructie voor het rokersafdak voor The Bassets, inclusief schaalmodel.

Toch, tussen de regels door was Ton ook wel somber: aan de ene kant moeten ze leerlingen met een bepaalde erfenis opvangen, wat ze ook met liefde doen. Maar aan de andere kant worden ze heel hard afgerekend op slagingsresultaten en zal de bezuinigingen op de "rugzakjes"(extra geld voor leerlingen met een bepaald type problematiek) de extra begeleiding alleen maar onder druk zetten.
Het Teylingen college zoekt ook heel nauw de samenwerking met ROC's. Daarin hoopt het ook demotiverende en onnodige dubbelingen in lesprogramma's te elimineren; dan kun je dus in dezelfde tijd de leerlingen MEER leren. Aangezien idereen nu verplicht is te leren tot ten minste een MBO-2 kwalificatie heeft, is een VMBO-diploma toch al geen eindstation meer.

Het buffet na het werkbezoek smaakte uitstekend; ook een 'product', van de opleiding consumptief horeca

Over 't bos Overbosch

Woensdagavond was de eerste wijkavond in de nieuwe raadscyclus. Een iets andere opzet, minder aandacht voor de kleine klachten die je ook via 14-0252 kunt melden. Meer over: wat doet de gemeente teylingen nu in uw buurt? De avond was in het Oude Dorp van Voorhout, in de grote zaal van Cafe de Toog. Nog niet eerder heb ik meegemaakt dat er meer geinteresserde beozekers waren dan ruimte in de zaal. Het was vol, vol, vol, en tot in de gang stonden mensen. Jammer dat daardoor ook een aantal bezoekers direct of vroegtijdig vetrokken. Zo gaat zo'n avond aan het succes ten onder.

Veel bezorgdheid over de verkeersveiligheid op de Herenstraat. Wethouder Leo van der Zon gaf aan dat een aantal zaken gevolg zijn van bewust genaakte keuzes, maar dat bepaalde voorrangssituaties en de richting van eenrichtingsverkeer wel zal worden geevalueerd en dan mogleijk aangepast.

Een ander punt was het Park Overbosch. Wethouder Kees van Velzen peilde, of Voorhouters genegen waren daar zelf het beheer van zouden willen, en of het park zou moeten veranderen. Voor verandering was weinig animo, of het moet het opruimen van de hondenpoep en het verbeteren van de waterkwaliteit in de vijver zijn. Dat de paden juist bosachtig en onverhard zijn, was juist een charme.

Wat niet ter sprake kwam, en wat wel op een bord in de hoek hing, was een tekening voor een reconstructie van het kruispunt met de Leidsevaart bij de Nagelbrug. Nu pal naast Park Overbosch. Maar als deze tekening bewaarheid zou worden, zou het park Overbosch een kwart kleiner worden. De turbo-rotonde ziet er op de tekening wel uit als een kruising tussen een jachthoorn en een schuiftrompet, met drie(!!) bruggen over de Leidsevaart en een heen en weer slingerende fietstunnel om vanuit Voorhout richting Noordwijk te komen. Mijn indruk was: de natte droom van ee eerstejaars verkeerskundestudent, die nog duidelijk het tentamen inpassen-in-de-omgeving nog moet halen. Maar wel werzaam op het provinciehuis... maar blijkbaar wel ' rijp' genoeg om in de openbaarheid aan de Voorhouters te presenteren en dat baart me wel zorgen.

tekening van de turborotonde. N.B. de huidige kruising ligt bij het linker bruggetje. De eventuele nieuwe rotonde komt compleet in het huidige park te liggen, vanuit Voorhout gezien aan de overkant van de Leidsevaart.

Een vaarwel voor Fia

Fia van der Zwaluw: ten tijde van de afdelingsvergaderingen van de PvdA toen Voorhout nog een zelfstandige gemeente was, ,was ze trouw bij alle vergaderingen. Een goede vriendin van het toenmalige bestuur, Henk en Wil Vroman, ze was er gewoon altijd. Ze was symbool voor De Achterban. Geen ingewikkelde dingen, geen hoogdravende bestuurskundige zaken: bij Fia zat de solidariteit gewoon in het hart. Als wij politici de zaken weer lekker ingewikkeld maakten, bracht zij de eenvoud er weer in terug.

Na de fusie tot Teylingen heeft ze haar lidmaatschap opgezegd: ze had niet veel meer met de partij. Maar afgelopen herfst was ze er opeens weer: toch weer terug op het oude nest en bij de afdelingsvergadering. Ik was oprecht blij.

Met het verkiezingsposters rondbrengen heb ik met haar nog even de wereld doorgenomen in de deuropening. Over mantelzorg, haar zoon in Engeland, over de binding tussen de hoog en de minder hoog opgeleiden in de partij, over de toestand van de wereld. Een leuk gesprek, waar je het als actief partijlid eigenlijk allemaal voor doet.

Vorige week is Fia plotseling overleden. Ze is 69 jaar geworden. Ik zal haar missen.

frisse blik

mooi commentaar van de Belgische krant 'de Morgen' over Nederlandse Toestanden

Winst bij de PS-verkiezingen

Ook al lijkt bij alle lokale uitslagen de PvdA zo'n 10% achteruit te boeren, winst is er wel. En niet alleen de stroopwafel die ik vanavond 'won'omdat met mij het stemlokaal 'De Speleweij' in Voorhout op de 50% opkomst kwam. Opkomst van de PVV lijkt mee te vallen; het lijkt erop dat de coalitie in de Eerste Kamer geen meerderheid zal halen **houdt slag om de arm**

Wel typisch is de kaping van de provinciale verkiezingen door de landelijke politiek. Afgelopen zaterdag, op de totaal verregende verkiezingsmarkt in Sassenheim, ging het over landelijke thema's, niet over Zuid-Holland of de regio. Failliet van de provinciale politiek? En dat we nog nooit

Ik heb trouwens op Bjorn Hanssen gestemd, de nummer 36 van de Zuidhollandse PvdA=lijst. Is de enige sociaal-democraat uit de Bollenstreek die gekozen kon worden.

Live: Job Cohen stelt wel , dat we 'de goede kant op gegaan'. Voor de PvdA niet slecht, en voor het land geweldig. Het moet eerlijker: en dat is dit keer wel in de TV-spotjes mooi neergezet. Begin van de weg terug.

Mooi ritje

Met een rol 'Het moet eerlijker'-posters onder mijn arm zaterdag op de fiets om een uur of 11 heel Voorhout door; alle leden van een poster voorzien. Koud, maar droog. Voorhout s'eveille, met een knipoog naar Jaques Brel. Ten minste, het sociaal-democratische deel ervan. Met een boterham in de hand, of met natte haren van onder de douche vandaag, of net aan de koffie, maar in het algemeen vrolijk, ontspannen, en niet te beroerd voor een praatje. Dat de verhoudingen in de eerste Kamer het provinciale verhaal helemaal wegdrukt, maar ook juist dat een linkse Eerste Kamer ongeveer de laatste dam tegen de rechtse horden zijn... 'k Houd wel van een een pluriforme partij.

de boer op

De Actualisatie van het bestemmingsplan buitengebied komt eraan, en dus vond de LTO het een mooie gelegenheid om de gemeenteraad van Teylingen eens mee op excursie te nemen. Een erg gevarieerde tocht, waarbij zowel de bollenteelt en -export, de vaste-plantenteelt en de veehouderij aan bod kwam.
Toch is het net meer als rond 2002, toen elke kweker er standaard wel 30% bij wilde. Wie nu uitbreidingsplannen heeft, wil er ook serieus mee aan de slag. Dat er hoop aan het veranderen is, is als je goed kijkt, ook wel te merken. Het is allang niet allemaal agrarisch meer: tussen de bollenbedrijven staan ook accountants, woninginrichting. En her en der staan ook best veel ‘te huur en ‘te koop’-bordjes. Oftewel: hoe houden we zowel het landschap open, geven we de grondgebonden activiteiten voldoende ruimte, maar voorkomen we dat we te veel ruimte verliezen aan bedrijven die niet op die plek thuishoren? Dat sommige bedrijven ook echt behoefte hebben aan uitbreiding, werd ons wel duidelijk. Bij de broeierij van Hedwig Damen aan de Jacoba van Beierenweg werd elke vierkante meter volgestouwd.

in de kas van Fa. H.C. Damen


Bij Marco van Noort in Warmond werd duidelijk, dat er ook flink geïnnoveerd wordt in de plantensector. Niet alleen nieuwe rassen veredelen, maar ook ontwikkeling van nieuwe voedingsbodems. Een goed nieuw product gaat maar zo’n 5,6 jaar mee. Kortom: druk je kosten, en vernieuw sneller dan de concurrentie. Een export van Scandinavië tot Portugal en van Groot-Brittannië tot aan de Oekraïne. Door gebruik van schelpen op de bodem heeft hij de verwarming in de winter met rond de 80% weten terug te brengen. Duurzaamheid met een keiharde business case. Indrukwekkend, maar met maar negen man personeel…

Marco van Noort licht zijn teelt toe voor zijn kas en op zijn land

Tot slot zijn we langs geweest bij de boerderijen van Fer Vergeer en Theo Warmerdam in de Hemmeerpolder. Mooie verhalen over hoe hun opa’s zich al in Warmond vestigden, maar ook vooruit kijkend naar hun kansen voor de melkveehouderij. Zij zoeken het vooral in een mooi product met een hogere marge: melk die rijk is aan onverzadigde verzuren, respectievelijk eigen kaas- en boterproductie. Dat ze daarbij ook nog stuk cultuurhistorie in leven houden, en wel door het MRIJ (Maas-Rijn-IJssel)-ras en Blaarkoppen te gebruiken.

Blaarkoppen op stal bij Theo Warmerdam van de Sophiahoeve

Geen kunstmatige kleurstoffen voor de boter van de Sophiahoeve, maar het mooie gele kleurtje komt wel ergens vandaan...

een buslading provinicalen

Ongetwijfeld de meest massale verkiezingsactie ooit voor de provinciale-staten van de Partij van de Arbeid in de bollenstreek. De campagnecoordinatoren van de afdelingen in de regio hadden de koppen bij elkaar gestoken, en zo kwam het dat een rode dubbeldekker - orgineel londens materieel- werd ingereden, volgepropt met rozen en ballonnen. Een rode tsunami van sociaal-democraten rolde door de winkelstraten. In Katwijk begonnen, waar het nog kil en winderig was. Weinig mensen nog op straat. Wel een eigenaardige ervaring, om bij het aanbieden van rozen te merken, dat sommige vrouwen echt naar hun echtgenoot kijken of ze hem in ontvangst mogen nemen. Daarna na Noordwijk getogen, al iets meer aanloop, en vervolgens Sassenheim, Noordwijkerhout, Lisse en Hillegom. Zelf ben ik na Sassenheim afgezwaaid (thuisfront had ook nog een paar prioriteiten).
Wat ik op straat dit keer trouwens hoorde, was vooral dat Job Cohen niet echt uit de verf komt als oppositieleider, en in Sassenheim dat het sluiten van de Ankerplaats toch echt niet zomaar kan. Gelukkig zit Marijke Haroun daar namens onze fractie al bovenop.

Mwt rozen de straat op in...

...Katwijk...

...Noordwijk...

...en Sassenheim



.

duidelijkheid

Een Afghanistan-debat waarin de PvdA nauwelijks geciteerd wordt (terwijl een jaar geleden het kabinet daar toch op sprong); een regionaal bestuurlijk overleg over gemeentelijke financien waarin een aantal sprekers zich niet aan de voorgeschreven 3 minuten spreektijd houdt maar 7 minuten aan het woord is zonder dat je achteraf kan zeggen welk punt gemaakt werd, een echtgenote die bij het thee zetten de rake opmerking maakt: "De PvdA moet weer gewoon Nederlands gaan spreken..."

Auw. Het gaat on de inhoud. Maar die komt alleen over in een 'aantrekkelijke verpakking'. Spreekvaardigheid is verdraaid lastig, maar toch wel een een kerncompetentie voor politici in de jaren tien...

Stilte voor de storm?

Nog nooit gebeurd: een commissie Ruimte die voor 21:00 is afgelopen. Het meest controversiele zat nog voor de commissie aan, namelijk een presentatie over de wens van AkzoNobel om op eigen terrein te voorzien in een groot deel van de eigen energiebehoefte. Afhankelijk van (in hun eigen varianten) het aantal en de grootte van de daarvoor benodigde windmolens, van 18% tot 82% reductie in CO2-gebruik. Nu is het energieverbruik van AkzoNobel best fors: het staat in zijn eentje gelijk aan 4100 huishoudens, dus ongeveer 2/3e van de woningen van Sassenheim.

Het plan is in elk geval iets om serieus naar te kijken; immers ons eigen PvdA-verkiezingsprogramma stelt dat binnen de gemeentegrenzen in 2015 ten minste 5% van de Teylinger energiebehoefte duurzaam binnen de gemeentegrenzen zou moeten worden opgewekt. Dit initiatief zou daar meer dan aan tegemoet komen. Maar een an ander is wel afhankelijk van de voor te leggen variant. Want als e 'kleintjes' met een vermogen van 0,8 MegaWatt al zo'n 100 meter hoog zouden worden, dan steekt een grote van 3 MegaWatt vermogen daar nog een stuk bovenuit.

De plas over

Ook al was ik voor mijn werk op pad, je kunt toch niet voorkomen dat je met een schuin oog en een politieke bril naar een land als de VS kijkt. Ik was in Seattle, Washington, dus het uiterste Noord-westen. Een ‘liberal’ staat, en met bedrijven als Boeing en Microsoft ook nog redelijk bemiddeld. Veel naaldbomen, dus het doet aan als het grote broertje van de Ardennen. Toch ook nog best wat militairen in woestijnoutfit op straat, dus de impact van een oorlog in het Middeen-Oosten is wel zichtbaarder. Een reisleidster die bij het restaurant spontaan vroeg of ze het eten dat van de hele groep van 70 over was, mee mocht nemen naar een daklozenopvang. –Dat zou in Nederland niet eens meer als varkensvoer gebruikt mogen worden. En het bouwen: geen enkel probleem om een bouwblok van 25 verdiepingen tegenover een wijkje van maximaal 2 hoog te zetten. Wachtrijbegeleiders, die echt niet veel meer dan 3 dollar per uur zullen verdienen. Of nog erger: een sandwichman die, als Vrijheidsbeeld verkleed, reclame maakt voor een leningsaneerder. Een keuken van een sushirestaurant waar 20 man op nog geen 10 m2 sushi’s in elkaar draaien. Vreselijk? Nee, anders. Maar dan ben ik opeens wel blij met fatsoenlijke minimum lonen en een arbowetgeving. 'k Ben dus toch wel behoorlijk Europees / Rijnlands ingesteld.

Maar ook: de eerste Starbucks, ontstaan uit het verzet tegen de sloop van de Pike Street Fishmarket in de jaren ‘70. De markt staat er nog, in een sfeertje van begin vorige eeuw, en dankzij Starbucks heeft Amerika ook kennis weten te maken met wat goeie koffie is. ’t Is zowaar een heel cultuurtje geworden: Tully’s, Seattle’s best, op elke straathoek zo ongeveer kun je terecht voor een Cafe Latte met een double shot Rocky Mountain hazelnut syrup. Tja, maatschappelijk protest dat eindigt in een bakkie leut. Enige parallel daarmee met de ontwikkeling van het Malieveld van Troelstra en de thee van Job Cohen?

leesvoer voor boven de Noordpool

Ben een weekje voor mijn werk naar Seattle (VS). eerste keer de oceaan over, dus is weer nieuw en spannend. Ik ga op reis en neem mee...

• een lading podcasts rondom Geert Maks 'In Europa';
• de laatste HP/De Tijd, met op de cover ' waarom job Cohen in twee maanden vertrekt';
• een non-fictieboek over Cyberoorlogsvoering. Erg actueel nu met de wikileaks.

Rob Wijnbergs 'Mijn tafelheer heet Plato' (een verwijzing naar de Wereld draait door) heb ik al aardig doorgespit. Amusant boekje, met een aantal treffende observaties. Vooral die van 'Het kapitalisme bestaat nog omdat het socialisme het steeds weer komt redden.'

Wens voor 2011

We zijn in de kerstvakantie het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam geweest. Met de tweeling van 10 een schilderij van Kees van Dongen te bekijken, of de ‘Misfits’ van Hella Jongerius te bespreken, dat is wel onbetaalbaar. Ook als dat duurder zou worden, persoonlijk kan ik kan me veroorloven mijn credit card daarvoor uit te trekken. Als dat nodig zou worden. Ik vrees, dat ook met credit card dit soort tentoonstellingen spoedig niet meer te bezoeken zullen zijn, domweg omdat ze niet meer kunnen worden georganiseerd.
’t Is crisis, dus dat de culturele sector ook de broekriem moet aantrekken, is logisch. Het gaat echter meer lijken op een strijd in doodsnood. ‘Zuerst das Fressen, dann die Moral’ stelde Brecht al in de Dreigroschenoper. In de basis betekent het, dat je niet mag verwachten dat mensen zich beschaafd gedragen als aan de basisvoorwaarden om in leven te blijven niet is voldaan. Tot zover de piramide van Maslow. Maar trek ’m nu even door: Houdt dat ook niet in, dat na het (vr)eten nog steeds de moraal moet komen? Dat er nog steeds ruimte moet zijn na een materieel aardig welvaartsniveau voor een culturele verrijking? Het verheffingsideaal lijkt een vies woord geworden, landelijk worden subsidies afgeschaft, de BTW op cultuur omhoog geschroefd. Klassieke veldheren zworen al bij de tangbeweging om hun vijand te verslaan, en zo lijkt de regering ook geïnspireerd om de kunsten aan te pakken.
In Teylingen gaat dat niet om elite-kunst. Het gaat om de mogelijkheden om om de hoek kennis te maken met podiumkunst in het Onderdak en het Trefpunt, om schoolkinderen in de bibliotheek zich bewust te laten worden dat Google en Wikipedia ook niet de absolute waarheid zijn. De moties van de Partij van de Arbeid hiervoor hebben het bij de gemeentebegroting 2011 niet gered, we hebben alleen steun van de ChristenUnie gekregen.
Wat hoop ik voor 2011? Dat elk dorp in Teylingen een bibliotheek kan houden. Dat een vrijwilligersorganisatie als het Onderdak een aantrekkelijk aanbod aan voorstellingen zal kunnen blijven bieden. Dat een rijke gemeenschap als in Voorhout, Sassenheim en Warmond zich met recht ook cultureel rijk zal kunnen blijven rekenen.