Lodewijk doet het niet, al is-ie gevraagd, net als "drs Clavan". Lodewijk heeft nog te veel te doen en te leren in Amsterdam om voorzitter van de PvdA te worden. Nu was het niet drs. Clavan maar prof. dr. ir. Akkerman die altijd gevraagd werd, maar 'het' nooit werd. Nee, zelfs in het nationaal geheugen moet prof. dr. ir. Akkermans plaats maken voor drs. Clavan, beiden trouwens meesterlijke typetjes van Kees van Kooten in Keek op de Week.
Voor mijn werk ben ik vandaag op het SAS Forum Nederland 2011 geweest. Veel nerdy techno stuff, waar de meeste geinteresseerden in Teylinger sociaaldemocratie weinig mee zullen hebben. En aangezien SAS op gebied van Business Intelligence ongeveer de Rolls Royce van de software is, ook niet iets dat lokale afdelingen van politieke partijen snel zullen inzetten. We kunnen ons geld beter gebruiken, voor rozen, ballonnen en theezakjes, om maar wat digibetisch analoog materiaal te noemen.
Toch heb ik wel de nodige zaken gehoord die ook van toepassing zijn op politiek, over de zeer snelle opmars van de social media, predictive analysis, maar ook over de magie van de mond-op-mond-reclame. Adverteren is zooo 1890, branding werkt pas echt als het tot een 'watercooler story' leidt, ofwel het verhaal dat je bij de koffieautomaat bij je collega's of op verjaardagen deelt. Want ondanks de nadruk die we in het doe-eens-normaal-man tijdperk graag zouden willen leggen op de inhoud van de boodschap, wat telt is wat mensen als betrouwbare bron achten: eerst intimi, dan kennissen, dan 'vreemden die op je lijken', en als verkopend bedrijf kom je op zijn best op de vierde plaats.
Aldus Steven van Belleghem, slotspreker van de dag en managing partner bij InSite consulting.
Tja, gegeven de in de basis vrij onschuldige kritiek van scheidend PvdA-voorzitter Liliane Ploumen op Job Cohen zullen de opmerkingen bij de koffie-automaat over de PvdA niet zo best zijn. Misschien is Job te beschaafd voor het niveau van het tweede-kamerdebat, misschien moet ook wel de PvdA weer meer gaan straatvechten.
De reactie van Myrthe Hilkens in De Wereld Draait Door vond ik wel moedig. Dat hebben we wel meer nodig.
Al anderhalve week na de algemene beschouwingen waarin Geert Wilders Job Cohen uitmaakte voor bedrijfspoedel en de premier toevoegde dat hij eens normaal moet doen. Nu heb ik er geen moeite mee dat je iemand voor schoothondje uitmaakt; ten slotte is dat een normale metafoor. Anders wordt het wanneer je dan ook uitgebreid gaat uitweiden in termen over tegen bomen plassen en niet eens de elementaire beleefdheden in acht neemt. Beschaving kent maar een dun laagje; en dit debat heeft weat mij betreft dan ookde poedelprijs voor parlementaire omgangsvormen
In sport zie je dit soort beleefdheidsrituelen vaak genoeg; de buiging op de judomat, het handenschudden bij voetbal. Ze zorgen er ook voor dat de confrontatie uiteindelijk ook 'veilig' genoeg blijft. Dat je ook naar een harde, faire strijd je tegenstander ook de volgende keer kunt opzoeken. In politiek moet dat ook. En dan gaat het niet om het spel maar soms letterlijk om mensenlevens. Dan moet je, ook als het verbaal hard tegen hard gaat" dat wel in respect doen. Misschien dat ik er daarom zo zwaar aan til en erover blijf nadenken.
