De reden waarom ik de herdenking van de Val van de Muuur niet heb gezien, was dat ik, zoals wel vaker op een doordeweekse avond, zo mijn verplichtingen had in het berstuurscentrum. Nu was het een avond over sociale cohesie - hoe kun je de samenhang in buurten dermate vergroten, dat mensen 1) elkaar durven aan te spreken op gedrag en daarmee de leefbaarheid kunne vergroten en 2) er een netwerk ontstaat waarin buurtgenoten ook qua zorg en hulp wat voor elkaar willen betekenen
Het onderzoeksbureau B&A presenteerde hun resultaten van een gehouden enquete. Daaruit bleek, dat verenigingen en instellingen in Teylingen zelf weinig problemen op buurtniveau signaleren, en dat ok niet als hun werkveld zien. Lopende de discussie bleek ook wel, dat de meeste burgers die aanwezig waren meer zagen in een aanpak op dorpsnveau, dan wel in een veel kleinere buurt. En dat theoretische discussies of we wel de juiste wijkindeling hanteren, ons niet veel verder brengt.De trend was wel: laten we wat gaan doen. zoals een bewoonster van de dorpsstraat in Warmond het treffend formuleerde: "De meeste mensen willen niet lullen, maar poetsen. Allen moeten ze soms nog leren hoe ze kunnen poetsen.".
Toen ik aan het eind naar buiten liep, stond een groep van ongeveer 6 deelnemers nog na te kaarten. Ik maakte een cirkelend gebaar richting de groep en zei: "dit is ook sociale cohesie". Met een lach van herkenning konden we daarna huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten