Punt erachter.

Zoals je merkt, heb ik de afgelopen 2 maanden al geen blog meer geschreven. Ik heb het in die 8, bijna 9 jaar met plezier gedaan en nog steeds kan ik soms naar stukjes verwijzen wanneer het gaat om "Hoe denkt de PvdA in Teylingen over...".Maar vooral het gebruik van Facebook en van Twitter maken het daarnaast ook nog bloggen wel tot NOG een extra actie, en bij die twee andere kanalen is de response terug ook makkelijker na te gaan. Vandaar dat ik er hier een punt achter zet. Dank jullie wel, en tot elders!

Open kattebelletje aan Hans Spekman

Beste Hans, Van harte gefeliciteerd met en veel succes gewenst in je nieuwe functie als voorzitter van de Partij van de Arbeid. 't Is niet de makkelijkste weg. Nu moet ik toegeven. Ik heb niet op je gestemd. Ik heb bij de voorzittersverkiezingen helemaal niet gestemd, omdat ik ten principale wel vind dat er iets te kiezen moet zijn. Ten minste twee kandidaten met verschillend profiel maar wel met enigszins vergelijkbaar statuur. En helaas voor de andere kandidaten: daar konden ze zich niet met je meten. Je staat voor de schone taak om de PvdA opnieuw uit te vinden. Net als de christen- democraten aan het hertalen slaan: een nieuwe positie vinden voor de 21e eeuw waar we onze sociaal-democratische vanzelfsprekendheden uit de 19e en 20e eeuw niet meer helpen. We hebben een mooie en inspirerende traditie, maar de wetten van het historisch-materialistische gelijk kunnen bij het oud papier. Een bIijvende inspanning voor verheffing betekent niet dat we het DUS automatisch ook beter weten. Mijns inziens heeft de PvdA alse brede, progressieve middenpartij alleen bestaansrecht wanneer we bruggen kunnen slaan. Tusen hoogopgeleid en lager opgeleid. Tussen de grote stad en de forensenplaatsen. Tussen de buurt en Europa. Tussen de assertieve, zeldredzame en wie een duwtje nodig heeft om zijn bestemming te vinden.  En daarbij vooral uitgaan van wat er in Nederland WEL goed gaat. Ondanks al het gejeremieer in de crisis hebben we het geluk nog altijd op 1 van de rijkste, prettigste en aangenaamste plekken op aarde te vertoeven. Daar moeten we toch ook uit een solidariteitsperspectief daar kansen uit putten.

Wie A zegt, moet ook B zeggen.

Als ik de trombonerotonde die het Overbosch bedreigde in het debat van de raad van Teylingen inbreng, dat moet ik er zelf natuurlijk ook wat aan doen om het park behoudenswaardig te houden. Zo kon ik natuurlijk geen nee zeggen toen ik door de oprichters van de stichting 'Vrienden van het Overbosch' i.o. gevraagd werd om op de Kerstmarkt van Voorhout ook wat vierkante meters bospad aan de man te brengen. En dus niet alleen gezegd maar ook gedaan. Ongetwijfeld een licht klusje in vergelijking bij het spit- en snoeiwerk wat me komend jaar nog te wachten staat. Ik bereid me alvast mentaal voor.

Een boom opzetten over bomen

Omdat we door een bezorgde inwoonster van Voorhout aangesproken waren over de kap van 12 bomen in Voorhout en Sassenheim vanwege, "extreme overlast", ben ik vrijdag met Joost Koomen van D66 een rondje wezen fietsen. Van sommigen  is het duidelijk: ze groeien tot in en over de dakgoot, of leveren nogal wat last met hun vruchten, zoals deze Elzen aan de Muntzoom. Voor andere bomen is dat minder duidelijk. Joost en Joost gaan dus even broeden of we hier als raadsleden meer lijn in moeten / kunnen krijgen, en zo ja, hoe. Want eigenlijk zou bij de aanplant van een boom ook gerekend moeten worden met de ruimte die hij dertig jaar later of nog langer nodig heeft. En de disputen, weten wqe uit ervaring ook in Teylingen, tussen voor- en tegenstanders van het kappen van bepaalde bomen kunnen ook nbehoorlijk heftig zijn.

Maar goed, wat zo'n 25-30 jaar geleden is gebeurd, daar verander je natuurlijk nu weinig meer aan. Behalve met de kettingzaag...

elzen aan de Muntzoom te Voorhout

Hopelijk wordt het na de Kerst iets vrolijker

Het heeft niet mogen zijn, Marijke Haroun is bij ons uit de fractie gestapt. Voelt zwaar k*. Toch maar de scherven opvegen en vooruit kijken.

Een nieuwe liefde voor de minister

Mooier hoef je het zelf niet te op te schrijven en de foto's zijn ook nog eens een stuk beter dan van mijn eigen hand . Opening station Sassenheim, prima verslag van de Teyding, en een mooi gevalletje van waar je JAAAREN naar toe werkt en er uiteindelijk toch van komt.

soms doet het pijn

...na afloop, als je ongetraind maar uit goede wil een openingswedstrijdje panna speelt op het veldje aan de Berline in Sassenheim. Heel mooi cadeau van Woningstichting de Vooruitgang!
 Je geeft een paar assists, pakt je doelpuntje mee en wordt vierde van de acht. Vooral dankzij het voetbaltalent dat CDA-raadsleden Hans Keulen en Peter Scholten bezitten. Zocht de RvC van Ajax nog nieuwe kandidaten? Er zijn dus in Teylingen nog 2 die én gevoel voor de bal én gevoel voor bestuur hebben.


Youtube filmpje van Rose Marie Keijzer, onze coach

de tragiek van prof dr ir. Akkermans

Lodewijk doet het niet, al is-ie gevraagd, net als "drs Clavan". Lodewijk heeft nog te veel te doen en te leren in Amsterdam om voorzitter van de PvdA te worden. Nu was het niet drs. Clavan maar prof. dr. ir. Akkerman die altijd gevraagd werd, maar 'het' nooit werd. Nee, zelfs in het nationaal geheugen moet prof. dr. ir. Akkermans plaats maken voor drs. Clavan, beiden trouwens meesterlijke typetjes van Kees van Kooten in Keek op de Week.

Tragisch.

prof dr ir. Akkermans

drs. Clavan

framing, marketing en hoe kom je van een raar verhaal af

Voor mijn werk ben ik vandaag op het SAS Forum Nederland 2011 geweest. Veel nerdy techno stuff, waar de meeste geinteresseerden in Teylinger sociaaldemocratie weinig mee zullen hebben. En aangezien SAS op gebied van Business Intelligence ongeveer de Rolls Royce van de software is, ook niet iets dat lokale afdelingen van politieke partijen snel zullen inzetten. We kunnen ons geld beter gebruiken, voor rozen, ballonnen en theezakjes, om maar wat digibetisch analoog materiaal te noemen.

Toch heb ik wel de nodige zaken gehoord die ook van toepassing zijn op politiek, over de zeer snelle opmars van de social media, predictive analysis, maar ook over de magie van de mond-op-mond-reclame. Adverteren is zooo 1890, branding werkt pas echt als het tot een 'watercooler story' leidt, ofwel het verhaal dat je bij de koffieautomaat bij je collega's of op verjaardagen deelt. Want ondanks de nadruk die we in het doe-eens-normaal-man tijdperk graag zouden willen leggen op de inhoud van de boodschap, wat telt is wat mensen als betrouwbare bron achten: eerst intimi, dan kennissen, dan 'vreemden die op je lijken', en als verkopend bedrijf kom je op zijn best op de vierde plaats.
Aldus Steven van Belleghem, slotspreker van de dag en managing partner bij InSite consulting.

Tja, gegeven de in de basis vrij onschuldige kritiek van scheidend PvdA-voorzitter Liliane Ploumen op Job Cohen zullen de opmerkingen bij de koffie-automaat over de PvdA niet zo best zijn. Misschien is Job te beschaafd voor het niveau van het tweede-kamerdebat, misschien moet ook wel de PvdA weer meer gaan straatvechten.

De reactie van Myrthe Hilkens in De Wereld Draait Door vond ik wel moedig. Dat hebben we wel meer nodig.

Poedelprijs

Al anderhalve week na de algemene beschouwingen waarin Geert Wilders Job Cohen uitmaakte voor bedrijfspoedel en de premier toevoegde dat hij eens normaal moet doen. Nu heb ik er geen moeite mee dat je iemand voor schoothondje uitmaakt; ten slotte is dat een normale metafoor. Anders wordt het wanneer je dan ook uitgebreid gaat uitweiden in termen over tegen bomen plassen en niet eens de elementaire beleefdheden in acht neemt. Beschaving kent maar een dun laagje; en dit debat heeft weat mij betreft dan ookde poedelprijs voor parlementaire omgangsvormen

In sport zie je dit soort beleefdheidsrituelen vaak genoeg; de buiging op de judomat, het handenschudden bij voetbal. Ze zorgen er ook voor dat de confrontatie uiteindelijk ook 'veilig' genoeg blijft. Dat je ook naar een harde, faire strijd je tegenstander ook de volgende keer kunt opzoeken. In politiek moet dat ook. En dan gaat het niet om het spel maar soms letterlijk om mensenlevens. Dan moet je, ook als het verbaal hard tegen hard gaat" dat wel in respect doen. Misschien dat ik er daarom zo zwaar aan til en erover blijf nadenken.

Location:Thuis

naar buiten in de herfst

Woensdag vond er weer een regiocongres van Holland Rijnland plaats. Thema was dit jaar : " Tussen droom en daad" , om aan te geven dat na de jaren waarin de visie-ontwikkeling plaatsvond, het nu de tijd wordt om vooral actie te ondernemen. En waar de dichter Elsschot oorspronkelijk schreef:Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. is het niet alleen de wet of het praktisch bezwaar of zelfs de waan van de dag bij een willekeurig bestuurder. Alle drie de sprekers, Rene Paas als directeur Divosa, Tof Thissen, directeur van Kwaliteitsinstituut Nederlandse Gemeenten, en de stedenbouwkundige Riek Bakker, schetsten een beeld voor de komende jaren waarin het voor het lokaal bestuur vooral neerkomt op financiele creativiteit. . De instroom in de bijstand vanuit de WW loopt nu op, maar de hausse is nog niet geweest; decentralisatie vanuit het Rijk komt maar gedeeltelijk met ook extra financien; en ook hoe het nu precies verder gaat na ' de slag bij Ulft', oftewel het niet doorgang van het bestuursakkoord tussen de VNG en het Rijk, daarvan izjn de ocnsequenties nog niet heel duidelijk. Maar wat ze alle drie vooral aangaven was de noodzaak om naar buiten te gaan en vanaf buiten naar binnen te kijken: hoe blij worden mijn burgers van deze formulieren? Zijn we er vooral voor ons eigenproces of zijn we om oplossingen te vinden voor onze inwoners (en ondernemers)? Gaan we bij de pakken neer zitten wanneer we ons verlies moeten nemen,, of nemen we de gelegenheid te baat door bij medewerking aan Rijksplannen ook nog wat " leuks" voor onze eigen gemeente te regelen - zoals Riek Bakker over het dossier verlenging A4 bij Schiedam nu aanpakte.  Dat naar buiten gaan, dat kan in Teylingen ook nog echt wel beter. Ik ben blij dat in de laatste raadsvergadering de participatieladder als instrument nu is aangenomen;; een uitvleisel van een initiatiefvoorstel van de PVdA uit maart 2010. Maar lopende over de braderie hoor ik weer, dat in de gesprekken van wethouder Lambregts met de verenigingen die hun subsidie hebben verloren, er vooral gepraat werd over de ' voldongen feiten' en de opdracht die de raad aan de wethouder heeft opgelegd- ahum, wel iets dat de wethouder bijzonder graag door de raad opgelegd wilde krijgen. Weer wer bevestigd dat in de 'gesprekken' het college niet echt in gesprek ging, niet openstond voor de suggesties de zorgen en de vragen van de verenigingen. Jammer, echt gemiste kans. Op de braderie van de najaarsfeesten waren veel verenigingen al aardig 'creatief' om hun begrotingsperikelen met extra inkomsten te verlichten.: En dus hebben we maar veel lootjes gekocht, cavia's laten racen, aan quizzen meegedaan, de nieuwe sponsor-brommobiel van de kinderkookclub ' In de Voorhoutsche Pot" bewonderd, en aan de betrokken Teylingers beloofd dat ik ga meespitten bij het opknappen van het Overbosch. Dus weer een aanleiding om deze herfst ' naar buiten' te gaan. Echt mee-werken heeft uiteindelijk nog meer effect dan virtueel eigenaar worden van 2m2 bospad.- Maar wie zich ook op die manier wil verrijken: neem contact op met de betrokken Teylingers!

cement of betonplaten

IN de gemeenteraad is gisteren de herijking van het subsidiebeleid 'Back to Basics' vastgesteld. Het debat was in de breedte weinig verheffend. Toch nog aardig wat insprekers, maar ik betwijfel of de publieke tribune de lijn van de partijen goed heeft kunnen volgen. Moties en amendementen werden ingediend en bijna net zo snel weer van tafel gehaald. Wethouder Lambregts die stelt dat 'de deur altijd open' staat voor verenigingen, terwijl die verenigingen zelf een andere ervaring hebben en ze eigenlijk veel meer die deur uit zou moeten. De vraag, of  verenigingen niet te maken krijgen met uitholling van hun kader, bleef in het debat helaas onbeantwoord. Juist dat kader, de trainers, bestuursleden, vrijwilligers, is het cement van de samenleving.

Bij het agendapunt erna heb ik me erg kritisch uitgelaten over de financiele onderbouwing van de aanleg van een betonplaten fietspad langs de Oosthoutlaan. Op zich een comfortverbetering, maar het werd 'verkocht' doordat de onderhoudskosten naar beneden zouden gaan. Da's maar net de vraag. Ik had gevraagd om de business case; hoeveel zouden die kosten dan naar beneden gaan? Dit werd uiteindelijk een onvolledig en halfbakken verhaal, voor een uitgave van 166.000 euro zou het 5.000 euro per jaar besparen, zo werd ons van te voren gemaild. Meer niet er niet gemeld over de financien. . Daar koop ik niets voor. Wie wil er pas na meer dan 30 jaar zijn geld terug? En alle bedragen teruggerekend naar euro's van 2011 gooi je zelfs 72.000 euro weg.  Als ik dit in de raad neerleg, stelt wethouder van Velzen, dat ik natuurlijk de kostenstijgingen moet meerekenen. Toen werd ik wel boos: mij verwijten dat ik onvolledig ben op basis van gegevens die ikjuist van het college heb gevraagd. Da's gemakzuchtig en ergerlijk.