zaterdag, juli 30, 2011

brokstukken

Als je een tijdje off line aan het bergwandelen bent en daarmee niet je dagelijkse shot nieuws haalt - als cafeinejunk hadden we natuurlijk  wel de cafetiere op het campingazstel staan- dan mis je soms de helft van wat er gebeurt. Schandaal met News of the world? ItaliĆ« doet het ook op z'n Grieks? Een verzopen Voorhout? Pas achteraf krijg je het mee.

De aanslagen in Noorwegen druppelden ook bij brokjes binnen. Als prelude die op de regeringsgebouwen in Oslo, later die van Utoya. En weer: een loner van tussen de 20 en de 40. Die de 'verraders uit eigen kring' nog veel harder wilt aanpakken dan de Islam zelf. En dus eindigt het leven van bijna 70 idealistische, bevlogen jongeren die hun vakantie wilden gebruiken voor ontmoeting van gelijkgezinden, voor debat, disco, workshops over ecologie. Letterlijk kinderen van de rekening. Ik kan er kwaad om worden, en bezorgd. We zagen in Nederland zelf ook al dat 'we' niet 'veilig' zijn, om Apeldoorn en Alphen er maar even bij te halen. Dat was beiden wel zonder de politieke lading, maar wat als eenzelfde soort idioot als in Noorwegen ook de Jonge Socialisten, het CDJA of de jeugdafdeling van welke partij dan ook een bepaalde vermeende verantwoordelijkheid -hoe ridicuul ook-  in bloed wil laten betalen? En niet alleen Glenn Beck trekt de idiote vergelijking tussen Utoya en de Hitlerjugend (pikant: de Bosdton Tea Party organiseert ook zomerkampen!), in Nederland is een Martin Bosma als PVV-"ideoloog" ook bezig sociaal-democratie en nationaal-socialisme op 1 lijn te zetten.. Je zult er maar in geloven in plaats van de klinkklare onzin ervan te zien.

Gedachten die bij mij verder los komen:
- Moedig, zoals de Noorse premier Jens Stoltenberg als antwoord op de aanslag van een would-be tempelier voor meer democratie en meer openheid pleit.
- ook een open, tolerante samenleving kan niet zonder een voldoende gefinancierd handhavingsapparaat.
- dit gaat inderdaad 60 jaar effect hebben op de Noorse politiek. als was het alleen maar omdat er tussen de 600 overlevenden van Utoya vast een aantal in hun toekomst 'ministeriabel' zullen zijn, die aan den lijve ervaren hebben in de periode waarin je denken het meest gevormd wordt, wat het is om vanwege je idealen en standpunten te moeten rennen voor je leven en daarin  je vrienden te verliezen
- in Nederland gaat het vervolgens weer over hoe welke politicus welke andere politicus becommentarieert. Zucht. Ik heb in de vakantie Joris Luyendijks essay over Nieuwspoort gelezen: "Je hebt het niet van mij, maar..."over het cultuurtje tussen journalisten, kamerleden, lobbyisten en voorlichters en hoe dat zichzelf in stand houdt. Ontnuchterend, maar blijkbaar al te waar.
- kijk ook eens naar de vele verhalen en foto's die van de slachtoffers op Utoya worden gepubliceerd, en hoe dat in brokken is gevallen. Laat onze aandacht naar hen uitgaan in plaats van naar 1500 pagina's "manifest" over een zogenaamd bedreigd Europa.