en dan is er koffie

Vanwege het succes van de koffie-actie op station Voorhout in de verkiezingscampagne in november jl. hadden we ons voorgenomen ook in de permanente campagne deze actie te herhalen. Dus stonden we met zeven man om 06:45 te blauwbekken op perron 2, in afwachting van iedereen die de trein richting Den Haag nam. De gevoelstemperatuur was een stuk lager als in de herfst, maar de verbazing dat we ook buiten de verkiezingen om aanwezig zijn weas af en toe best groot. "Waarom doen jullie dit?" "Om te laten zien dat we ook na de verkiezingen voor u aan het werk zijn.". De koffie of thee ging namelijk wel gepaard met een flyer met daarop aangegeven wie nu in de raad en college waarmee aan het werk is, met e-mail en site URL er natuurlijk bij. Ook goed dat er vanochtend niet alleen "actieve" politici meededen. Het is ook goed dat betrokken leden als Margreet Vos, Jan Klein, Kees de Jong en Bart de Jong druk aan het uitserveren waren. Wel nodig ook: er zijn wel enkele emmertjes koffie en thee doorheen gegaan.


Je kunt natuurlijk geen diepgaande gesprekken over lokale politiek voeren, maar de uitslag van de VVD-lijsttrekkersverkiezing: Verdonk of geen Verdonk, kwam nog wel met regelmaat ter sprake. Tja tegen zoveel nationaal geweld is het soms moeilijk op roeien. Gelukkig hebben wij de mensen wel met een warm gevoel de dag kunnen laten beginnen.

Hallo Aarde, ontvangt u mij?

Sorry-sorry-sorry, vanwege andere beslommeringen ben ik er de afgelopen tijd niet toe gekomen om te Bloggen. Niet dat er helemaal niets gebeurd is. De fractie heeft door Warmond gefietst (en we zijn er nu helemaal thuis, ook in de gevoeligheden rondom de sloop van de kerk door die verdraaide Leienaren in 1574), we hebben de opening van een monument voor Indiegangers bijgewoond, over Rita en Ayaan valt natuurlijk een opera te schrijven, heb nog een mooi shotje van het Burgemeester van Teylingenpark (bestaat echt! Wie weet waar?), het Voorhoutse Springkussenfestival was weer een klassiek voorbeeld van het hele dorp mee laten helpen... stof genoeg, maar het lukte even niet. Vanaf volgende week beloof ik weer beterschap.

Bevrijdingsdag

Gisteren niet bij de Dodenherdenking geweest, maar dat had een puur pratische reden. Mijn vrouw was gevraagd de lezingen te doen bij de overdenking, en rond achten is zo'n beetje precies de kinderbedtijd bij ons. De tweeling heeft toch maar even in pyjama en met gepoetste tanden met mij meegekeken bij de kranslegging, en ik ben best trots op ze dat ze twee minuten stil bleven.

Het thema dit jaar is vrijheid in verscheidenheid. Dat is lastig, want het heeft veel te maken met tolerantie van zaken waar je je zelf niet bij thuis voelt of wat jew zelf tegenstaat. En net waar democratie niet de wil opleggen van de meerderheid is, maar de beschreming van de minderheid, zo kent vrijheid ook zijn grenzen waar die de zelfbeschikking van de ander raakt. En de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wilt, betekent nog niet dat je alles moet willen zeggen.

De verscheidenheid is belangrijk: het gaat niet om het bejubelen van multicultureel volksdansen, het gaat om de kans geven om je eigen plek te vinden. Dus wel: ruimte voor een moskee. Dus niet: gedwongen huwelijken en afbreken van de opleiding van je dochter tolereren. Wel: scherpe polemieken. Niet: gebruik van geweld goedpraten. Verschil is er, en verscheidenheid ook een groot goed waarop je zuinig moet zijn. Want dat is wel een grote les uit het fascisme, dat elke geringe afwijking met gruwlijke middelen gelijkschakelde.

Op de bank hebben we ook nog een stukje gezien van Amateur-filmbeelden uit 40-45 in het TV-programma 'Andere tijden'. Na een brandend Rotterdam ook een gezellige Kaagweek in Warmond in juni 1940, in kleur zowaar. Over verscheidenheid gesproen...

Dilemma

Vorige week woensdag zijn we met de fractie op bezoek geweest bij het bestuur van de KAVB, de Koninklijke Algemeene Vereeniging voor Bloembollencultuur, afdeling Voorhout. We spraken met Frans van der Geer (voorzitter) en Daan Jansze (secretaris) aan de keukentafel in Daans bedrijfspand. Het was een mooi ritje tussen de bloeiende velden door. We hebben nog eens ingezoomd om het dilemma waar ik zelf al met de behandeling bestemmingsplan buitengebied al mee te maken heb gehad, maar dat nu voor de rest van de fractie ook nog wel goed was om te horen. De spanning tussen de belangen van de individuele kweker (voornamelijk te vinden in de gewenste vrijheid om bij het bedrijfspand naar behoefte te kunnen aanbouwen) en de algehele ontwikkeling dat bijna de helft van de kwekers geen opvolger heeft. Nu is het niet zo, zoals in de landbouw elders in Nederland, dat , dat daarmee de hele sector geen levenskracht meer heeft; Juist de andere bedrijven willen graag nog groeien. Maar zoals Frans stelt: "wat je overneemt, het is altijd te groot of te klein, maar niet passend." Maar het is zeker ook wel zo dat ook de kwekers zelf het belang van een open landschap wel erkennen: Als laatste hebben we het nog even over handhaving gehad -onder nadere de wens om op te treden tegen mensen die hun grond het toerisme is uiteindelijk ook reclame voor de afzet van Nederlandse bollen. en de minumum rumte van 2400 ha in de Bollenstreek voor hyacinthenteelt is ook van levensbelang. Hier komen de beste hyacinthen vandaan, de resultaten zijn elders (Noord-Holland, Noord-Frankrijk) gewoon minder mooi.

Het bestemmingsplan buitengebied Voorhout 2004 ligt nu voor een aantal aspecten bij de hoge Raad. De behandeling in de provincie is het vrijwel ongewijzigd doorgekomen. Ik sta nog steeds achter de beslissing om terughoudend te zijn met de uitbreidingsmogelijkheden en vooral in te zetten op de ruimte-voor-ruimte regeling: grotere uitbreidingen op de ene plek mag als je ervoor zorg draagt dat je elders verouderde panden of kassen opruimt. Dat maakt het we wat ingewikkelder, maar naar mijn mening niet onoverkomelijk. Anders krijg je in het buitengebied steeds meer leegstaande ruimtes waarin dan vanzelf andere bedrijvigheid kruipt die daar eigenlijk niet thuishoort, en er zijn ook historisch gegroeide voorbeelden van zichtbaar: autobedrijven, een lasserij, een bestratingshandel.

Als laatste hebben we gesproken over de handhaving, en vooral over de wens om op te treden tegen mensen die hun bollengrond voor andere dingen (paardenweitjes) gebruiken. Al met al was het een goed gesprek en ook weer een mooi ritje terug.