naar buiten in de herfst

Woensdag vond er weer een regiocongres van Holland Rijnland plaats. Thema was dit jaar : " Tussen droom en daad" , om aan te geven dat na de jaren waarin de visie-ontwikkeling plaatsvond, het nu de tijd wordt om vooral actie te ondernemen. En waar de dichter Elsschot oorspronkelijk schreef:Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. is het niet alleen de wet of het praktisch bezwaar of zelfs de waan van de dag bij een willekeurig bestuurder. Alle drie de sprekers, Rene Paas als directeur Divosa, Tof Thissen, directeur van Kwaliteitsinstituut Nederlandse Gemeenten, en de stedenbouwkundige Riek Bakker, schetsten een beeld voor de komende jaren waarin het voor het lokaal bestuur vooral neerkomt op financiele creativiteit. . De instroom in de bijstand vanuit de WW loopt nu op, maar de hausse is nog niet geweest; decentralisatie vanuit het Rijk komt maar gedeeltelijk met ook extra financien; en ook hoe het nu precies verder gaat na ' de slag bij Ulft', oftewel het niet doorgang van het bestuursakkoord tussen de VNG en het Rijk, daarvan izjn de ocnsequenties nog niet heel duidelijk. Maar wat ze alle drie vooral aangaven was de noodzaak om naar buiten te gaan en vanaf buiten naar binnen te kijken: hoe blij worden mijn burgers van deze formulieren? Zijn we er vooral voor ons eigenproces of zijn we om oplossingen te vinden voor onze inwoners (en ondernemers)? Gaan we bij de pakken neer zitten wanneer we ons verlies moeten nemen,, of nemen we de gelegenheid te baat door bij medewerking aan Rijksplannen ook nog wat " leuks" voor onze eigen gemeente te regelen - zoals Riek Bakker over het dossier verlenging A4 bij Schiedam nu aanpakte.  Dat naar buiten gaan, dat kan in Teylingen ook nog echt wel beter. Ik ben blij dat in de laatste raadsvergadering de participatieladder als instrument nu is aangenomen;; een uitvleisel van een initiatiefvoorstel van de PVdA uit maart 2010. Maar lopende over de braderie hoor ik weer, dat in de gesprekken van wethouder Lambregts met de verenigingen die hun subsidie hebben verloren, er vooral gepraat werd over de ' voldongen feiten' en de opdracht die de raad aan de wethouder heeft opgelegd- ahum, wel iets dat de wethouder bijzonder graag door de raad opgelegd wilde krijgen. Weer wer bevestigd dat in de 'gesprekken' het college niet echt in gesprek ging, niet openstond voor de suggesties de zorgen en de vragen van de verenigingen. Jammer, echt gemiste kans. Op de braderie van de najaarsfeesten waren veel verenigingen al aardig 'creatief' om hun begrotingsperikelen met extra inkomsten te verlichten.: En dus hebben we maar veel lootjes gekocht, cavia's laten racen, aan quizzen meegedaan, de nieuwe sponsor-brommobiel van de kinderkookclub ' In de Voorhoutsche Pot" bewonderd, en aan de betrokken Teylingers beloofd dat ik ga meespitten bij het opknappen van het Overbosch. Dus weer een aanleiding om deze herfst ' naar buiten' te gaan. Echt mee-werken heeft uiteindelijk nog meer effect dan virtueel eigenaar worden van 2m2 bospad.- Maar wie zich ook op die manier wil verrijken: neem contact op met de betrokken Teylingers!

cement of betonplaten

IN de gemeenteraad is gisteren de herijking van het subsidiebeleid 'Back to Basics' vastgesteld. Het debat was in de breedte weinig verheffend. Toch nog aardig wat insprekers, maar ik betwijfel of de publieke tribune de lijn van de partijen goed heeft kunnen volgen. Moties en amendementen werden ingediend en bijna net zo snel weer van tafel gehaald. Wethouder Lambregts die stelt dat 'de deur altijd open' staat voor verenigingen, terwijl die verenigingen zelf een andere ervaring hebben en ze eigenlijk veel meer die deur uit zou moeten. De vraag, of  verenigingen niet te maken krijgen met uitholling van hun kader, bleef in het debat helaas onbeantwoord. Juist dat kader, de trainers, bestuursleden, vrijwilligers, is het cement van de samenleving.

Bij het agendapunt erna heb ik me erg kritisch uitgelaten over de financiele onderbouwing van de aanleg van een betonplaten fietspad langs de Oosthoutlaan. Op zich een comfortverbetering, maar het werd 'verkocht' doordat de onderhoudskosten naar beneden zouden gaan. Da's maar net de vraag. Ik had gevraagd om de business case; hoeveel zouden die kosten dan naar beneden gaan? Dit werd uiteindelijk een onvolledig en halfbakken verhaal, voor een uitgave van 166.000 euro zou het 5.000 euro per jaar besparen, zo werd ons van te voren gemaild. Meer niet er niet gemeld over de financien. . Daar koop ik niets voor. Wie wil er pas na meer dan 30 jaar zijn geld terug? En alle bedragen teruggerekend naar euro's van 2011 gooi je zelfs 72.000 euro weg.  Als ik dit in de raad neerleg, stelt wethouder van Velzen, dat ik natuurlijk de kostenstijgingen moet meerekenen. Toen werd ik wel boos: mij verwijten dat ik onvolledig ben op basis van gegevens die ikjuist van het college heb gevraagd. Da's gemakzuchtig en ergerlijk.