Here today, gone tomorrow

De kredietcrisis. Van 't zomer had ik al besloten om bij Fortis weg te gaan, niet vanwege dat ik mijn geld er niet meer aan vertrouwde, maar vanwege de absurd hoge bonus die vertrekkend CEO Jean-Paul Vorton mocht ontvangen. Naar mijn mening hoefde ik niet te moeten bijdragen aan ween (bank-)cultuur waar overmoed en disfunctioneren nog zwaar lucratief blijkt. En dat is ook de positie die je als bancaire klant kan innemen: niet per se op jacht naar de "beste" deal -ik wist niet eens dat IceSave bestond totdat half Nederland ermee het schip inging-, maar dat een bank met jouw geld ook goede andere dingen financiert. Naast verantwoord/duurzaam inkopen is duurzaam bankieren ook best wel mogelijk. Je moet er alleen iets minder hebberig voor zijn, maar ik denk dat je macht als bankklanten gezamenlijk best groot blijkt te zijn.

Ken je de stelling: als je veertigduizend euro niet aan de bank kan terugbetalen, heb je een probleem. Als je 40 miljoen euro niet kan terug betalen heeft de bank een probleem"? daar komt dus nu een derde trap bij: Als de bank geen 40 miljard euro kan betalen, heeft het land een probleem. vandaar dat Wouter Bos in het hele spel bijna verbluffend eenvoudig 2 grote banken (Fortis en ABNAMRO) kan nationaliseren. Ik hoor de grappen alweer rondgaan: De RijksBosSpaarbank, met de leus: Ik spaar louter bij Wouter!

Maar wel gelukkig dat Teylingen in elk geval geen bevroren tegoeden heeft.