dinsdag, februari 05, 2008

Nederland is er klaar voor


volgens de Pers dan: een vrouw als premier. Fijn, maar dan zullen we in het huidige stelsel toch eerst een vrouw als lijsttrekker voor een grote partij moeten hebben. En in de praktijk van de afgelopen 90 jaar betekent dat: bij het CDA of de PvdA (OK, bij Schermerhorn zit een twijfelgevalletje. Hij was lid van de VDB, die in de PVdA is opgegaan, maar waarvan ook een aantal belangrijke leden, oa Oud, aan die wieg stonden van de VVD).

Kijk ik naar mijn eigen club, dan zou ik het Guusje ter Horst nog wel zien doen. IN elk geval iemand van het kaliber Trude Maas, Op langere termijn: Roos Vermeij? Bij de christen-democraten nu: Yvonne van Rooy? Lange termijn: Mirjam Sterk? (zou wel een onverslaanbare verkiezingsleus zijn: Sterk Nederland. Samen sterk is echter al geclaimd ;-) )

Het lijstje van de Pers biedt we wat merkwaardige constateringen: blijkbaar is het acceptabeler om prostituees te bezoeken dan de kerk van de gereformeerde gemeente, en kun je beter hard drugs gebruikt hebben dan bejaard zijn ('t is niet te ontkennen: van lang leven slijten je geestelijke vaardigheden inderdaad meer dan van coke en pillen...)

Toch, als je dit zo ziet, krijg ik zelf nog meer waardering voor de vechtlust van Ahmed Aboutaleb, Nahabat Albayrak, Ahmed Marcouch. Bij een hoop Nederlanders zullen ze nooit de popularitetspoll winnen, voor wat ze zijn. Toch weerhoudt het ze niet, te DOEN, te staan voor hun zaak. Dan heb ik het, als hoog-opgeleid, blank, getrouwd, confessioneel mannetje maar makkelijk...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten