De politieke operette aan het binnenhof krijgt echt trekken van een SOAP: cliffhangers, een weekje uitstel, er worden ouderwetse brieven geschreven en twitterberichtjes en dan: Poef! Als een aardappelboleet spatten de onderhandelingen uit elkaar. En Wilders spreekt vervolgens over verrad. Iemand (Wilders? Donner? Verhagen?) legt vervolgens de grondwettelijk onredelijke eis op tafel dat de drie dissidenten binnen het CDA zich moeten schikken of anders moeten beloven te vertrekken. Blijkbaar geldt Wilders' vrijheid alleen maar wanneer je net zo denkt als hij en moet het grondwettelijke principe van een benoeming zonder-last-of-ruggespraak daarvoor wijken.
We weten nog te weinig waarom Ab Klink gehandeld heeft zoals hij gehandeld heeft. Waarom hij wel weken lang kan onderhandelen en er uiteindelijk toch zelf uit stapt. Wel iets dat ik over een jaar of wat in een interview of boek wat uitvoeriger zou willen beschouwd zien: de inzetten op de speeltafel waren immers nogal hoog. Niet minder dan wat je landsbelang zou noemen. Bij Klink is er blijkbaar een druppel geweest die zijn emmertje heeft doen overlopen, en ook hij greep naar het middel van de brief om zijn ongenoegen te uiten.
Leestip: laten we Fukuyamas' ' Vertrouwen' uit 1995 er maar bijpakken. Misschien biedt dat nog aanknopingspunten om uit 'de' crisis te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten