zondag, juni 19, 2011

laatste huiswerk

in de betrekkelijkheid van de landelijke politiek - afschaffing van niet alleen de multiculturele samenleving, maar zelfs van de culturele samenleving- hebben we ook in Teylingen weer de algemene beschouwingen rondom de kadernota gehad. Veel debat was er niet. De VVD rekent wel heel erg op de creativiteit van de Teylinger samenleving om het terugtrekken van de gemeente op te vangen. Op zich is er niets mis met een beroep doen op creativiteit - het feit dat bij het uitdelen van vrijkaartjes voor de Efteling aan de voedselbank spontaan de Teylinger ondernemers ook hun bijdrage leveren, is daar een voorbeeld van. Maar tot hoever gaat de rek? Dinsdag aanstaande hebben we een 'hoorzitting' om te horen hoe de verenigingen die hun volledige subsidie verliezen  -en dat zijn ze bijna allemaal die een gemeentelijke bijdrage kregen- dat denken op te vangen.

Daarnaast vooral op gebied van ruimte het een zware cyclus. Ik heb bij de uitgangspunten voor de structuurvisie vooral gepleit voor de openheid van het landschap. Bij het bestemmingsplan Hooghkamer zijn er nog wat kleine zaken bijgesteld, en rest voor onze fractie nog de vraag, of we kunnen instemmen met een wijzigingsbevoegdheid die het aantal geplande woningen in deze nieuwe woonwijk zal oprekken van 848 naar maximaal 900 woningen. Het aantal voordeuren is op zich minder interessant dan het aantal Teylingers dat daarin een warm thuis mag ivnden, maar wel betekent meer huishoudens op dezelfde hectare meer parkeerdruk, minder ruimte voor groen.

Nog een puntje wat we komende donderdag in de laatste raadsvergadering voor het reces moeten afhechten: de 1e herzieining van het bestemmingsplan kom Warmond. Ik ben nog wat zaken aan het uitzoeken om het legaliseren van een aannemer aan de Herenweg, waarbij het notoire 'Groene boekje' van de VNG over de afstand die moet worden aangehouden tussen woningen en bedrijvigheid weer eens om de hoek komt kijken.

Het gevoel, dat het hier ten opzichte van de landelijke politiek maar om kleine zaken gaat, doet me wel relativeren. Ach, maar wie het kleine niet eert...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten