Kwestie van vertrouwen

Inmiddels al wel weer bekomen van de nogal frustrerende commisse Ruimte van vorige week. Wel opgemerkt dat het Leidsch Dagblad vooral ook de verbazing van wethouder Daan Binnendijk van Katwijk schetste: inhoudelijke argumentatie voor de voorkeursvariant lag er toch genoeg? Wat wil die raad van Teylingen nu nog meer?
Ik heb daarop een vrij simpel antwoord: vertrouwen. Vertrouwen, dat in Rijnsburg de kassen ook daadwerkelijk gesaneerd worden, en de opoffering in de Elsgeesterpolder geen stiekeme makkelijke uitbreiding is. En de overtuiging, dat de vierde, okselvariant bij het Oegstgeesterkanaal ook wel serieus bekeken is en in een serieuze afweging is afgevallen. Dat laatste vergt ook in de stuur- en werkgroepen om een bepaalde bestuurlijke transparantie, die er tot nu toe maar gedeeltelijk is geweest. Hoe vlammend onze eigen wethouder Gerrit van der Meer nu ook voor de gemaakte afspraken ten strijde trekt, hij gaat het niet binnenhalen op alleen zijn blauwe ogen -en het zou ook helemaal niet gezond zijn als het alleen op persoonlijk vertrouwen aankwam. Het moet ook worden aangetoond. Net als vroeger bij de wiskundeles: niet alleen het eindantwoord, maar ook de gehanteerde tussenafleiding totaan het QED (Quod Erat Demonstrandum).
Dat is bij de okselvariant, die tot nu toe in de raad van Teylingen de meeste sympathie heeft, nog steeds schimmig. We steken er achter de schermen ook nog wel best wat tijd in. Tenslotte is behoud van landschap en natuur voor de PvdA ook 1 van de drie speerpunten uit het verkiezingsprogramma, dus concessies moet je pas doen na een zeer zorgvuldige overweging van alle belangen. Wordt vervolgd!