Ik volgde de gebeurtenissen in het najaar van 1989 van dag tot dag. Ik volgde een bijvak polemologie - de wetenschap van oorlog en vrede, en elke dag kon deze wetenschap destijds wel herschreven worden. Soms zelfs wel per uur, als toen de muur viel of toen Ceaucescu werd verdreven. De val van de Berlijnse muur is van alle grote historische gebeurtenissen wel degene, die op mijn eigen leven het meest een directe invloed heeft gehad. En nu is het 20 jaar geleden - meer dan de helft van mijn eigen leven. Ook heb ik inmiddels collega's met wie ik direct samenwerk, die toen nog op de lagere school zaten.
Ik ken Oost-Duitsland van voor , tijdens en na de Wende. Ik heb de eerste transformatie in Oost-Berlijn van dichtbij mee mogen maken. Ook dat na de eerste euforie een behoorlijke Wild-Westtijd aanbrak, en daarna ook nog jaren van desillusie. En nee, dan doel ik niet op de verkering met de Oostduitse S. die met Kerst 1989 begon en in 1993 uitging.
Met S. heb ik het veel gehad over de vergelijking Oost-Duitsland - Nederland. Over de cliche-beelden over het Oostblok in de krant en op TV. Over de verlamming van een overdaad aan keuzes in de supermarkt. Over de verbazing die ze had bij het 'kinderlijke' van het Westen - Hello Kitty is nog van na die tijd. We schreven over Nietzsche, we dwaalden uren door musea. En hoewel ik gisteren de herdenking zelf niet heb kunnen zien, denk ik deze dagen wel veel aan haar. Zou ze nog iets van me herkennen, als IT-architect en als sociaal-democratisch gemeenteraadslid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten