Laten uitspreken is soms ook wel moeilijk.

Maandag jongstleden word ik in 1 van de schorsingen rondom het Komplan Warmond aangesproken door een toehoorder op de publieke tribune. Of de PvdA genegen is per motie een andere ligplaats voor zijn woonboot aan het college te vragen. Ik ben er terughoudend in. Ten eerste is het niet mijn portefeuille, ten tweede vind ik dit niet de weg om particulier belangen te behartigen, ten derde hebben we op het gebied van ligplaatsen nog wel een andere opgave uit te voeren. En dat laatste probeer ik hem ook te zeggen: "we hebben nog een aantal boten en woonboten op te ruimen...' 'Hou maar op! Ik weet genoeg! we zijn geen @#$%^& die je zomaar opruimt.' En voor ik sorry kan zeggen is meneer vertrokken. Als ik mijn zin maar had mogen afmaken: '...die nu ergens illegaal zijn neergelegd.' had hij kunnen begrijpen dat het niet over zijn (legale) woonboot ging.
Lering die ik er uit trek:

1. je bent nooit zorgvuldig genoeg in je woordkeuze 
2. lontjes zijn soms niet eens kort, maar niet eens aanwezig.