Dit land kan zoveel beter

Wouter Bos heeft zich vorige maand opgeworpen als kandidaat-premier en tegelijk zijn boek 'Dit land kan zoveel beter' gepresenteerd. Ik heb het in twee treinreizen voorhout-Schiphol vv. kunnen lezen, dus je hoeft er niet hard voor te werken. Misschien ben ik daarin ook wel in het verleden misvormd, doordat ik toch ook wel pittig leesvoer voor mijn studie van bijvoorbeeld Immanuel Kant en Manuel Castells tot mij heb genomen. Het is geen boek dat geschreven is om een erudiete indruk te maken. Dat is ook wel de sterkte: zonder Fortuynse bombast schetst Wouter Bos wat hij anders wil. Hij herkent dat de Nederlandse samenleving behoefte heeft aan richting, maar zoekt daarin veel meer in een begrip als lotsverbondenheid in plaats van een terugkeer naar zeden uit de jaren 50 en 'eigen verantwoordelijkheid (vrij cynisch schetst hij het verhaal van een rijksambtenaar die dit begrip overal moest hanteren waar eigenlijk hewt begrip 'bezuiniging' stond). Dat zet mij wel aan het denken, vooral als het aan het spanningsveld rondom integratie -Europese eenwording, sociale voorzieningen gaat. Niet puur handelen uit eigenbelang, geen moreel opgelegd altruisme hanteren, maar solidariteit uit lotsverbondenheid: we zitten in hetzelfde schuitje, we gaan (of we willen of niet) de zelfde richting op, dus laten we elkaar ook helpen en ondersteunen. Zie het algemeen belang in onderling belang?? Ik kan er er op lokaal niveau ook genoeg mee.

Ik vind de manier waarop Wouter Bos zijn zelfbeeld geeft, wel goed. Hij gaat in op zijn gereformeerde achtergrond -voor mij wel herkenbaar- en hoe hij als onderdeurtje een -wie-niet-sterk-is-moet-slim-zijn-overlevingsstrategie zich eigen heeft gemaakt. En dat zonder betweterig te worden: hij herkent zijn fouten en beperkingen. Hij erkent ook, dat het toeval ook soms een grote positieve wending heeft veroorzaakt.
Deze nuchterheid zal hem hopelijk nog ver weten te brengen.