blamage

Vanavond was een inspreekavond voor het Komplan Warmond. Hoop controversiële dingen, als de Liduina, de Krocht, en Fort Marina. De griffie en de voorzitter hadden op veel insprekers gerekend, en daarom was de avond opgedeeld in vier blokken van een uur. Nu bleek in blok 2 over Koudenhoorn en de Gemeentehaven dat er nauwelijks mensen zich voor het spreekrecht hadden gemeld. En dus was in alle wijsheid besloten de blokken van 21:00 en 22:00 maar een uur naar voren te trekken. Aangemelde insprekers geïnformeerd, en die konden wel eerder komen ...
Maar helaas, een rondgezonden brief leidt er ook altijd toe dat er toehoorders komen die zich NIET aanmelden. Stond er om 21:00 een groep van zo'n 30 inwoners rondom Fort Marina op de stoep, die wel eens wilden horen wat er over de plannen voor de jachthaven Fort Marina te berde werd gebracht. Helaas pindakaas, alle insprekers over dat onderwerp waren om 20:45 al klaar en zo goed als allemaal al richting huis...
Daar sta je dan als gemeente, met al je goede bedoelingen over burgerparticipatie, met al je goede bedoelingen over gestroomlijnde procedures. Met wijkbezoeken en -avonden. In 1 keer heeft Teylingen bij deze inwoners het image van: de gemeente piepelt ons, houdt ons voor het lapje, en wil niet luisteren. Geef ze eens ongelijk. Het spreekwoord zegt: vertrouwen komt te voet en gaat te paard, en in dit geval heette het paard Henri Buitenzorg. Hans Goudsmit en ik proberen nog enigszins te redden wat er te redden valt, maar veel was dat niet. En al ben je als toehorend raadslid niet verantwoordelijk voor de gang van zaken, ik trek me dit wel aan. Immers, procedurele afhandeling en politiek is niet uit elkaar te trekken als het om bestemmingsplannen gaat.