Stijgende lijn

Vrijdagavond in 'de Verdieping', het kerkelijk centrum van de Kleine Kerk (PKN) in Voorhout, de vertoning van Al Gore's film 'An inconvenient truth' gezien. Van te voren had de organisatie gehoopt: 'meer als 20 mensen zou toch wel leuk zijn'. Het was afgeladen vol: tientallen mensen moesten blijven staan om de film te zien. An inconvenient truth is geen vrolijke film: het toont de schrikbarende gevolgen van het broeikaseffect, en zoomt vooral in op de effecten die qua temperatuurstijging te verwachten zijn op basis van de CO2-uitstoot.

Waar ik het meest van schrok is de snelheid van verandering: het verdwijnen van het Noord- en Zuidpoolijs gaat steeds sneller. De gevolgen daarvan gaan verder dan alleen stijging van de zeewaterspiegel (al is dat alleen al ernstig genoeg als je op een hoogte van 0 meter NAP woont).

Gekscherend wenste ik bij de politieke markt dat het broeikaseffect nog wel even mocht doorzetten, maar eigenlijk is het te ernstig om grappen over te maken. Toch is het einde hoopvol maar ernstig tegelijk: de technologie om de uitstoot van CO2 in te dammen is al aanwezig. Je kunt zelf ook een hoop doen. verwarming iets lager, elektrische apparatuur uitzetten i.p.v. op stand-by, alleen bij uitzondering vliegen, selectief autorijden, een zuiniger auto aanschaffen (liefst hybride), je voedselkeuze aanpassen, de droger minder gebruiken, korter douchen, kouder wassen. en dan maar hopen dat de Amerikanen en de Chinezen ook meedoen.

Heel hoopvol: bedrijven als Sony en BCC gaan er ook mee aan de slag in hun corporate policy.