Don Quichot als inspiratie

Het is wel eens inspirerender geweest om PvdA-raadslid te zijn. De peilingen laten al maanden lang voor de PvdA een somber beeld zien. Het gehannes in Den Haag, nu weer rondom embryo-selectie en de koersdiscussie van Mariette vs. Frans (richting SP dan wel richting GL/D66) bemoedigen ook al niet. Welke idealen stellen we nog tegenover de feiten?


Dezelfde vraag kwam vanmiddag ook voorbij in de voorstelling "Don Quichot, de man van La Mancha", in theater De Muze te Noordwijk. Een productie van Marleen van Leeuwen die die ruimte ook wel nodig had (Rosemarie: ik hoop dat jij ook tot die conclusie bent gekomen). Opnieuw een indrukwekkende rol van Marc Montagne als Don Quichot, leuke sidekicks van oude bekenden als Evelyn van Geest en Joep van der Zaal (Joep was Stach in Koning van Katoren), meermaals indrukwekkende solozang van Marte Tiel als de keukenmeid Aldonza, fysieke groepsscenes die voor een groep pubers ook nog wel best lastig zijn.

Een 'moeilijk' verhaal, met drie verhaallagen. De continue strijd tussen ideaal en feitelijke werkelijkheid: is hoe de wereld zich presenteert, de werkelijkheid, of wat jij ervan maakt en waarvoor jij wilt leven? Hoe sta je op voor / tegenover de Inquisitie? Ga je mee in de droom van een ander? Misschien moet je voor je idealen sterven, zonder idealen ben je in elk geval gedoemd te sterven.

Marleen: als de inspiratie niet uit Den Haag kan komen, dan blijkt-ie wel weer op te duiken uit de Boekhorstpolder. Dank daarvoor, je hebt met al je spelers weer eens laten zien dat je de Aanmoedigingsprijs 2007 volkomen terecht hebt ontvangen.