Klein maar fijn

Net om de hoek in de Mozartlaan vond nog een kleinere openingshandeling plaats, maar eentje die op mij echt indruk maakte. Hij liet nog veel concreter zien wat een gemeenschappelijke inspanning van gemeente en instellingen kan opleveren. In hetzelfde wijkje zijn ook nog enkele kangoeroewoningen gebowud: een eengezinswoning met daaraan gekoppeld een kleinere woning, waarin je min of meer zelfstandig een familielid of naaste kunt laten wonen die intensieve zorg behoeft. Genoeg gescheiden om ook langdurig de zorg zelf in handen te kunnen houden, dichtbij genoeg om (binnendoor) snel ter plekke te zijn. De ?buidel?woning heeft zijn eigen sanitair en zijn eigen keuken, maar er is wel een gemeenschappelijke ingang. We waren na de officiële handeling te gast bij mevrouw Van den Hout en haar dochter Celesta. Het geluk en de trots op hun eigen plekje straalde van hen af. Celesta is nu echt ?thuis?.


Ook dit is zo'n voorbeeld van wat bijzonder is maar steeds gewoner moet worden. Maar zoals Steven Schrader in de zijlijn liet vallen:?het is nooit uit de exploitatie van de woning alleen te financieren?. Nee, omdat dit ook niet uit de markt komt ligt juist op dit gebied bij uitstek een verantwoordelijkheid voor de gemeenschap/gemeente.